dec 30
Vandaag geen blog. Gewoon moment van ‘eindejaars-overpeinzingen’ voor jezelf!
En ik hoop dat deze overpeinzingen voor iedereen zo positief zijn, dat het nieuwe jaar
start vol vertrouwen!
Vertrouwen in de kracht van liefde en vriendschap van en voor elkaar!
En voorál… vertrouwen in jezelf!!
Sjoddy in 2018!!!
Jeanette
dec 23
— Mocht je tot dit selecte gezelschap behoren: lees lekker mee. Voor al die anderen een kleine waarschuwing: zelfs ík waardeer het als een über-midlife-issue!! —
“Ik hang ‘m gewoon in de boom!” zeg ik tegen M, mijn vriendin, waarmee ik een glaasje wijn drink terwijl we met elkaar aan de telefoon hangen. “Dat kun je niet doen, gek!” zegt ze.
“Zou niet weten waarom niet, niemand ziet wat het is! Enige probleem is de kleur; past niet echt bij de ballen. Bovendien ligt ie nu maar wat te liggen op de schoorsteenmantel. Wilde ‘m niet wegmoffelen, omdat ik dan vergeet te oefenen! Wat heb jij ermee gedaan dan?”
“Kon ‘m terugbrengen!” zegt ze.
“Had je garantie??” vraag ik.
“Nee, dat niet. Maar ik was de deur nog niet uit toen het al fout ging; dus ik kon m gelijk weer inleveren. Had ‘m ook nog niet betaald; dingen zijn best duur!”
“O!! Geen idee wat ie kost. Hangt dat ook van het formaat af? Ben ik sowieso de klos; de grootste maat en garantie tot aan de deur. Ik was net de voordeur uit toen ik merkte dat er iets mis was! Liep niet helemaal lekker naar de auto!”
“Vergeet het maar” zegt M als ervaringsdeskundige, “het wordt niks!”
“Maar ik heb in de folder gelezen dat je moet oefenen en zelfs vrouwen van tachtig kunnen het zelf!!” probeer ik.
“Weet je dan hoe het moet?” vraagt ze.
“Heb de link gekregen naar een instructievideo op internet en het lijkt echt niet moeilijk! Maar voorlopig heb ik geen tijd; eerst kerst maar eens aan de kant! Zolang kan ie toch in de boom hangen? Zitten gaatjes in waar een rode strik doorheen kan. Vind dat wel humor; ook om te zien of het überhaupt iemand opvalt dat ik een redelijk bizar voorwerpje in de boom heb hangen!! Niemand herkent het!”
“Tuurlijk wel! Gebruikers zien het direct!!” waarschuwt M.
Ik maak een foto van het unieke kerstboom-versierseltje, wat naast een onschuldig kerstengeltje in de boom hangt en stuur die door aan M.
“Mens, wat een grote!” zegt ze wanneer we uitgelachen zijn.
“Was die van jou kleiner dan?” vraag ik.
“Ja, en ook anders. Alleen de ronde rand, zonder middenstukje.”
“Maar dat is toch het draagvlak? Volgens mij het belangrijkste gedeelte!!” reageer ik wijs.
“Lieve schat, hang ‘m in de boom, gooi ‘m in de la, dump ‘m in de kliko, doe ermee wat je wilt, maar leg je erbij neer dat ie niet werkt en alleen een ingreep soelaas biedt!! Laten we die tegelijkertijd plannen, kunnen we gezellig samen herstellen!”
“Ja!”, proest ik, “twee voor de prijs van één!”
Ik neem me voor minder te drinken als we elkaar bellen; de bizarre wending die onze gesprekken vaak neemt is vooral terug te voeren op overmaat!
Besluit in alle rust nog eens te oefenen… zoals ik de gynaecologe heb beloofd…
Vredige en gezellige kerstdagen!
Sjoddy, Jeanette
Leuk als je deelt! En makkelijk, via onderstaande links!
Of geef je mailadres door op info@midlifepleasures.nl en ontvang het laatste nieuws!
dec 16
Kerstmis nadert, en daarmee allerlei sores in de ‘aanloop naar’. Ben altijd weer verbaasd; voor mijn gevoel de kerstspullen net gister opgeruimd.
Deels is dat waar, want ik ‘ontkerst’! Ontkersten is langzaam afscheid nemen van de feestdagen.
Uiterlijk Driekoningen ontmantel ik als eerste de kerstboom en de rest van de versieringen volgt gedoseerd. Sommige ‘overleven’ de zomer. Ontkersten is relaxed, zinvol en heeft ten minste één duidelijke functie: verzachten van de januari-dip!
Anders en vele malen dwingender is het pre-kersten: de wedloop wie als eerste compleet los gaat voor Kerstmis. Het borrelt en broeit al vóór Sinterklaas en een enkeling geeft zich dan al volslagen murw over aan de hype. Op zes december breekt de kerstkoorts-pleuris in alle hevigheid uit. Huizen, bomen en tuinen worden overdadig getuigd (het mág ietsje meer zijn…), menu’s bedacht en geoefend, boodschappenlijstjes gemaakt (en eindeloos aangepast), uitnodigingen verstuurd of aangenomen. Ergens halverwege spring ik in; ik moet wel.
De tijd dat ik me vlak voor kerst over de boompjes ontfermde die niemand wilde hebben, ligt achter me. Mijn goedertierenheid leidde niet tot enig financieel voordeel, enkel tot groene wangedrochtjes met ballen.
Dus sta ik vol ongeloof in de lange rij bij de kerstbomenverkoper.
Om voortijdig naaldval te voorkomen en uitzicht op meerdere levens als kerstboom, ga ik voor kluit. Thuis gekomen mag hij nog een tijdje in de tuin genieten van regen en wind, voordat ie balgetuigd mooi moet zijn in onze kamer.
Puntje wat ook planning behoeft zijn kerstkaarten. “Vrolijk kerstfeest” moet het huidige jaar betreffen! Ga voor analoog; handgeschreven, met envelop en postzegel.
Dus elk jaar de nieuwste trend op kerstkaart-gebied. Meestal pakjes van tien met verschillende motieven. En precies daar ontstaat het probleem; sommige motieven zijn ‘mwah’. Die hebben het nét niet helemaal.
“Naar wie stuur ik die?”, vraagt mijn kerstkaart-geweten??? De eerste verdeling is makkelijk gemaakt; de mwah’s worden de kaartjes ‘uit beleefdheid’.
Maar er blijven altijd een paar akelige pijnpuntjes over! Naarstig zoek ik in de resten van vorig jaar naar minder mwah! Opnieuw word ik genoopt tot het maken van twee stapeltjes en uiteindelijk tot blinde keuzes!! Hop, op de bus en loslaten!!
Ik begrijp de vraag die hier en daar rijst…
Sjoddy, Jeanette
Leuk als je deelt! En makkelijk, via onderstaande links!
Of geef je mailadres door op info@midlifepleasures.nl en ontvang het laatste nieuws!
dec 09
Ik geniet van alle horrorverhalen die je hoort als je bent toegetreden tot de orde der ‘midlifers’!! Een veelheid aan typische symptomen; altijd herkenbaar maar toch heel persoonlijk!
Opvliegers blíjven trending!! Er lijkt geen ontkomen aan, maar de beleving is zeer divers!!
Van een nauwelijks waarneembare warmte-ervaring hier en daar tot een ‘outburst’ van hitte, de Vesuvius waardig!
Bij mij zijn de nachten berucht!! Al jarenlang! Zelfs zo lang dat ik in den beginne de oorzaken op een totaal ander vlak zocht! Ik was blij met strenge winters en koele zomers. Je wappert wat, steekt hier en daar een ledemaat buiten het dekbed en de aanval is afgeslagen! Toch was de aard van de aanvallen toen totaal anders dan nu — vroeger was alles beter —
Nu word ik wakker en ervaar hoe porie voor porie zich opent! Kleine roeptoetertjes die mij wreed en geluidloos het begin aankondigen van ‘wéér eentje’. Schijnbaar uit het niets wordt zweet naar buiten geperst. Op onlogische plaatsen. — het hele proces is onlogisch, want van slapen word je niet heet — Mijn getergde lijf protesteert dusdanig, dat er een binnenbrand ontstaat. Een verzengende hitte; een backdraft zonder zuurstof!!
“Je moet erdoorheen!” adviseren de whizzkids van de menopauze. “Je voorál niet verzetten! Laat het over je heen komen!”
Alleen al het dénken aan de bollebozen met hun ongevraagde advies, doet het vuur tot ongekende hitte oplaaien!!
In mijn beleving is de brand het hevigst, wanneer de kans om te vluchten klein is.
In bed, in de rij voor de kassa, tijdens een moeilijk gesprek, een bord hete soep lepelend met gasten zonder empathie of bij het halen van een deadline.
Ik creëer mijn oplossing uit de filosofielessen: de ‘escape sur place’!
Ik ga mezelf aarden! Rustig en bewust ademhalend breng ik de aandacht naar mijn voeten. Voel hoe ze op de grond staan. Ik visualiseer de inwendig-uitslaande brand. Langzaam dwing ik het verterende vuur via mijn voeten de aarde in.
— even zie ik ook smeltende poolkappen, wat acuut een volgende opvlieger doet ontwaken; ik moet blijven focussen!! —
En ziedaar!!! Verlost van een schaduwkantje van mijn midlife, slaap, winkel, praat, eet of werk ik vrolijk verder.
Onlangs realiseerde ik me hoe sterk het ‘tussen de oren’ aspect van mijn opvliegers is.
Hoorde van mijn zus hoe dit fenomeen in het zuiden des lands wordt genoemd: vapeurke!!
Vapéurke!!! Wat een héérlijk woord. Het klinkt sappig, vrolijk, sterk en geeft door de verkleinvorm ook een idee van ‘eefkes’! What the fuck: het stelt gewoon niets voor!
Bij ‘opvlieger’ krijg ik het beeld van verzengende woestheid waartegen je jezelf terdege moet wapenen. Vapeurke klinkt als een frisse lentebries; daar dáns je doorheen!!!
Heb nog wel even een oude betekenis van ‘vapeur’ opgezocht:
… “spanningen in het onderlijf en daaruit ontstaande grillen en kwade luimen,
in het bijzonder bij vrouwen…” … “ook ingebeelde ziekte der dames” …
Het móet een man zijn geweest, die dat bedacht!!
De spontaan ontstane vapeur tijdens het lezen benadert een ouderwetse opvlieger!!!
Sjoddy, Jeanette
Leuk als je deelt! En makkelijk, via onderstaande links!
Of geef je mailadres door op info@midlifepleasures.nl en ontvang het laatste nieuws!
dec 02
… be eaten!! Afgelopen week ‘predator week’ op National Geographic. Ik geniet vaak van de prachtige opnames maar soms treedt een soort verzadiging op. Wanneer gnoes zich keer op keer in de rivier storten en de pechvogels in de ‘death-roll’ onder water verdwijnen. Gevolgd door een evenredig aantal zebra’s, die zich terzelfder tijd óók via eeuwenoude, uitgesleten paden naar de rivier verdringen.
Het soort overlevering waarbij ik me afvraag waarom ze niet een kilometer verderop oversteken? Daar waar het water minder diep is en de oevers niet stijl? Me afvraag wanneer de eerste matriarch opstaat, die de situatie met frisse blik in ogenschouw neemt en de adviezen van haar voorouders terzijde legt, omdat de reis vraagt om nieuwe inzichten…??
‘Wie zich aanpast aan veranderende omstandigheden overleeft’ wist Darwin ons mee te geven. Tal van levensvormen zijn hier het (nog) levende voorbeeld van. Naast (micro) organismen en andere ieniemienies, spreken bijvoorbeeld krokodillen, neushoorns en hyena’s meer tot mijn verbeelding.
Dat tal van deze survivors nou niet de meest sympathieke wezens lijken, zou een leermoment kunnen zijn voor al die empathische softies die maar blíjven uitsterven? Ik popel om de ‘pack leaders’ in de gnoe- en zebrakuddes in het oor te fluisteren dat het tijd wordt voor een nieuwe aanpak!! Maar zelfs het aantal nakomelingen is afgestemd op grote verliezen.
— kanonnenvoer, maar dan in dierlijke variant?? —
Naast het feit dat ik niks te fluisteren heb in wat voor oor dan ook aldaar, ben ik na tientallen verliezen van kuddegenoten, schattige kalfjes en kreupele achterblijvers hélemaal klaar met de ‘predator week’!! Én met mijn eigen hypocrisie; want of de slachtoffers worden opgevreten door één van mijn sympathietjes of door een antipathietje, maakt ook een wereld van verschil!
Ik gún de solitair levende cheetah-moeder met vier wolkjes van welpen álle antilope kalfjes, terwijl de als Hannibal grijnzende hyena’s best wel een keertje kunnen overslaan!!
Ik besluit te wachten tot een meer vredelievende periode aanbreekt in de uitzendingen van NG.
Maar ‘predators’ leven niet enkel in de tropen. Oer-Hollandse jagers bevolken huis en tuin!
Naast hond en kat, herbergt de tuin ware killers. Zoals egels, met een voorkeur voor vlees van levende prooien! Jagen op dieren die wij liever kwijt zijn, dus ‘onze’ egel kan niet bloeddorstig genoeg zijn! Ze jagen ’s nachts, dus in mijn vredelievende periode kan ik rustig mijn ogen sluiten voor moordpartijen buiten de deur.
Probeer het voortbestaan van de nuttigen wél te stimuleren, teneinde evenwicht te bewaken. Zo zet ik mij in voor de spin die onverhoeds zijn territorium in mijn slaapkamer heeft ingericht. Voor mij net iets te dichtbij. Ik besluip deze achtpotige carnivoor met een glas en een stevig stuk papier, en drop hem vervolgens buiten in een meer passende leefomgeving.
Onlangs nog! Ik vertelde spinnemans ter geruststelling, dat er buiten een veelheid aan kansen is om vliegen te vangen en dat deze ‘deportatie’ niet uit vijandig oogpunt plaatsvindt!! Terwijl ik naar buiten loop, zie ik een steekmug (ook zo’n bedenkelijke survivor…) tegen het behang geplakt. — muggen zitten op mijn sympathie-meter op het niveau van piranha’s!! — Zo’n mug sla je ook niet ff dood, omdat ze dan postuum een herinnering op je muur achterlaten. Dus besluit ik mug ‘en passant’ mee te nemen in het glas. Geoefend lukt dit in één beweging.
Maar vóór ik echt in de gaten heb wat er gebeurt, heeft de spin zich op het insect gestort en zijn kaken stevig in het ongediertje gezet. Al stuiptrekkend geeft het vampiertje de geest!!!
Met open mond realiseer ik mij dat ik hier van zéér nabij én live meemaak wat ik op NG probeer te vermijden!! ‘Mijn’ predator de hemel in prijzend om zijn heldhaftige optreden, zoek ik de perfecte plek voor hem in de tuin.
Met een handkus wens ik hem goede jacht en een lang en gelukkig leven met veel nakomelingen!!
Sjoddy, Jeanette
Leuk als je deelt! En makkelijk, via onderstaande links!
Of geef je mailadres door op info@midlifepleasures.nl en ontvang het laatste nieuws!
nov 25
Veel reclame voor ‘De Stormruiter’, een theaterspektakel met muziek, zang en vooral paarden! Om te voorkomen dat we besluiten te gaan als de voorstelling al (lang) weer is afgelopen, ga ik nu reserveren… voor ergens ver in 2018!
Béétje ‘awkward’ (vert. nûver) voelt het wel, maar wie dan leeft, wie dan zorgt… dat ie kaartje heeft! Bel vrienden (zij ook paardenminded) om te vragen of ze meegaan — Friese roots, maar geëmigreerd naar oost… — Zij gelijk: “Ja, gezellig!!” en vraagt dan wat het is. In Friesland staan de kranten bol van dit spektakel, maar het wil de grens schijnbaar nog niet over! Ik geef een korte toelichting.
Even wennen aan de periode waarin: september – oktober 2018. Vage plannen opzij geschoven en een weekend geprikt. We besluiten ‘samen’ naar de reserveringssite te gaan. Synchroon koekeloeren we op internet, elkaar telefonisch navigerend. Via de hoofdsite klikken we door naar het reserveren van tickets. We prikken een datum en bepalen dan waar we willen zitten. Een prachtige plattegrond geeft beeld van de mogelijkheden. Voordat ik doorheb wat “Vak A-P Goede beschikbaarheid 49,50-79,50” betekent, zitten we al bellend aan het derde bakje
— grijs/blond, een zorgwekkende combi —
Ik ‘open’ een vak en krijg keurig overzicht van de vrije plaatsen.
Het liefst zou ik nu bellen om de plaatsen mondeling (veilig) vast te leggen! Maar als meid-van-deze-tijd klik ik stoer op de eerste stoel van de rij van onze keuze. Onmiddellijk worden de overige drie plaatsen ook grijs. Echter, we zitten nu niet náást, maar bóven elkaar. Dat is niet de bedoeling, dus klik ik elders. Zelfde resultaat; vier grijze stippen, bóven elkaar. Ik klik her en der, maar we blijven elkaar in de nek hijgen!! Vervelende bijkomstigheid is, dat alle plaatsen die ik heb aangeklikt als ‘bezet’ blijven staan! Lichte paniek voelbaar!
Ik besluit (toch) te gaan bellen. Moet de hotline met ‘oost’ tijdelijk verbreken, maar hoop met goed nieuws terug te komen. Na vele menu’s kom ik bij de reserveringslijn en leg de problemen voor. Telefoon-miep ziet mijn dilemma niet; “Om de stoelen weer ‘vrij’ te krijgen, moet je even alle cookies verwijderen — gut, túúrlijk — en jullie zítten náást elkaar!… A is toch aan de piste en P is de hoogste rij stoelen!”
Langzaam dondert mijn kwartje! Mijn hemel!! In mijn beleving loopt de piste langs de schuine lijn!! Ruimtelijk inzicht vertroebelt ook met de jaren… In schaamrood keer ik terug naar de hotline en krijg te horen dat J alláng wist hoe het zat!! Écht niet; vijf minuten later kom ik erachter dat zij nog steeds in de ‘nek-hijg-situatie’ verkeert. Opgelucht leg ik geduldig en kalm uit hoe we wél zitten.
We hebben onze voorkeursplaatsen gereserveerd, we zitten náást elkaar, óp de datum die we hadden uitgekozen én dat alles ‘gewoon’ online!!!
Als ik per mail de bevestiging krijg, kan ik kiezen uit de printversie van E-tickets óf de smartphone/mobiel tickets…
Voor dat laatste moet ik de handige ‘wallet app’ op mijn mobiel installeren.
Ik haak nog héél even af en ga eerst gewoon lekker koken!
Sjoddy!!
Jeanette
Leuk als je deelt! En makkelijk, via onderstaande links!
nov 18
Dacht met de Wonderbra het hoofdstuk ‘onnozel koopvee’ wel te kunnen afsluiten, maar de reacties en de pluizenborstel vragen om vervolg, mede door de bedenkelijke afwikkeling.
Als gezegd, de pluizenborstel besteld in een vlaag van verstandverbijstering, veroorzaakt door een promo’tje op internet. Levertijd circa 3 weken, dus kopietje van de bestelbon en vermelding in mijn (digitale, jaja!!) agenda wanneer het wondertje geleverd wordt.
Tot mijn grote verbazing komt 3 dagen later een afgeknipte vuilniszak binnen uit China. Opgerold en compleet dichtgeplakt met duct tape ben ik eerder alert op een bombrief of een vleugje antrax, dan op de bestelde pluizenborstel. Om vage redenen ontvang ik mijn bestelling tweeënhalve week eerder dan beloofd. Reden tot op z’n minst argwaan??? Niet bij mij, welnee! Verheugd en verbaasd ben ik. En snel open ik met messen, scharen en uiteindelijk vloekend hakkend de verpakking.
Wauw!!!! Een pluizenborstel (+gratis mini) in wit met een azuurblauwe ‘borstel’ met een iets donkerder blauw handvat. Gestoken in een soort schede van wit en bijpassend blauw.
— om de borstel uit de ‘schede’ te halen, vereist forse kracht en P geeft een performance van een schermer, die onder het brullen van “En garde!” zijn sabel trekt! —
Ik stort mij enthousiast en vol hoop met mijn ‘sabeltje’ op stoelen, banken en kleden waaraan (honden)haren kleven!!! Schuif, schuif…, schuif…, schuif…, druk en schuif iets harder. Vol ongeloof zie ik hoe het aantal haren tijdens mijn noeste arbeid niet verminderd. Een enkele haar heeft zich gevoegd naar de schuifrichting, maar niet één heeft z’n plek opgegeven om zich behaaglijk aan het borsteltje te nestelen! Links, rechts, woest, zacht of strelend; het resultaat is gelijk: NUL!!!
Kort getreurd, want ook de pluizenborstel mag retour als hij niet doet wat is beloofd. Dus mailtje richting leverancier waarin ik mijn diepe teleurstelling over het product deel. Het moet gezegd, de reactie laat niet lang op zich wachten.
“Beste J,
Dat is natuurlijk niet de bedoeling en we gaan dan ook een refund voor je regelen. Weet je wel zeker dat je de goede kant op gaat? (…) Hij neemt namelijk maar met één richting haren op. Mocht dat wel het geval zijn dan ontvangen we graag je IBAN zodat we het geld terug kunnen boeken. En dan sturen we jou een retour adres op.
Met vriendelijke groet”
Kijk, die Chinezen weten hoe het heurt. En ik ging de goeie kant op… Dus per kerende mail geef ik mijn rekeningnummer door. Katjinggggg, eind goed al goed…
De volgende dag opnieuw mail:
“Beste Jeanette. Zou je het product doormidden kunnen breken en ons er vervolgens een foto van kunnen sturen. We horen graag van je.
Met vriendelijke groet,
Het Janmostyle team”
Allemachtig, dit druist toch tegen alles in? Hoezo duurzaam??? Een heel product — weliswaar onbruikbaar — moet stuk. Snap de achterliggende filosofie, maar het voelt raar! Wat is mijn alternatief?? Gebroken kan ik de borstel zelfs niet meer aanbieden bij de rommelmarkt. Twintig euro door de plee als ik niets doe. Géén werkende pluizenborstel én geen geld!? Ik ga door de bocht; breek het enige wat ik doormidden krijg, het handvat, en maak een foto.
Had ik dan, naast de wonderbra (en andere, in stilte weggemoffelde miskoopjes), toch een azuurblauwe pluizenborstel nodig om tot inzicht te komen??
Zag trouwens vanmiddag een fantastisch lichtgewicht stoomapparaat, wat toch écht alles hygiënisch schoonmaakt zonder schrobben…
Jeanette
Delen is leuk! En makkelijk, via onderstaande links!
nov 11
Loslaten
is liefde
zeggen ze
zo makkelijk
Loslaten
van gister
van toen
van ooit
Loslaten
van schijn
veiligheid
van trauma’s
Loslaten
van jeugdpijn
de blindheid
van ouders
Loslaten
van het beeld
wat groei
belemmert
Loslaten
van wat je
lief is
en sterft
Loslaten
kan jaren duren
en soms
een leven
Bitter proces
van peuteren
elke venijnige
herinnering
Het moeilijkst
is loslaten
van wat komt
… of niet
Loslaten
van verwachting
hoop
angst
Loslaten
is leven
in het
nu
Jeanette
Delen is leuk! En makkelijk, via onderstaande links!
nov 04
Ik wéét dat het niet kan: met de pasta uit één potje het door de jaren aangekoekte vet in je oven zonder bloed, zweet en tranen verwijderen.
Koekenpannen, waar je straffeloos met een hamer in kunt slaan en dan nog zonder vet je eieren bakken.
De wónderbra, zonder beugels maar met precies voldoende steun en die zó lekker zit dat je er in kunt slapen!!!
Pluizenborstels die álle haren in no time opvegen van je bank, broek of bed en die je met een bijgeleverd vernuftig opvangbakje ‘afveegt’!
Ik weet het, ik wéét het, en toch heb ik ‘m nu besteld, de pluizenborstel.
Twee jaar geleden had ik voorgoed genezen moeten zijn, toen ik met open ogen mijn kop in de marketing-galg stak; met De Wonderbra…
Aangeschaft omdat het volledig overeenkwam met mijn idee van dé ideale bh! Eindelijk verlost van die idiote beugels, die me altijd doen denken aan de stalen hoepels waarmee ik groene planten in toom houd. Verlost van de banden die bubbels veroorzaken waar ze niet moeten zitten. Verlost van het dwingende advies van de verkoopster dat ik, voor een optimaal effect, te kleine confectie- en cupmaat moet nemen!! — hoe dat optimale effect er dan vanuit verschillende visies uit moet zien, vraagt om een aparte blog —
Maar wauw, een bh die alles perfect op z’n plek houdt, een indrukwekkend decolleté geeft en waar je ook nog in kunt chillen!! Ik ben volledig ‘om’ en bestel!! Twee maten groter, want “ze vallen klein!”, volgens de geraadpleegde callcenter-Truus.
Zo klein, dat ik me met ingehouden adem in zo’n XXXL bustehouder moet worstelen, me ondertussen bezorgd afvragend hoe ik er in godsnaam ooit weer uitkom! Als een soort slangenmens golf ik in de ‘wonderbra’! En ja hoor, ze blijven op hun plaats, net als de rest van mij!! Als een soort ingeblikte ridder uit de middeleeuwen, buig ik krakend voorover om mijn decolleté te beoordelen. Worstelend om ruimte, zwoegen mijn borsten zich naar het licht, resulterend in een indrukwekkende spleet, die een dubbel D doet vermoeden.
Ik spring voorzichtig op en neer, om de geschiktheid tijdens het sporten te testen. Normaal bewegen blijkt onmogelijk! Wanhopig probeer ik te ademen! Tevergeefs!! Ik moet eruit!!!!
Een lichte paniek neemt bezit van mij. Het gekochte product mag retour als het niet past. Maar wel heel en in de oorspronkelijke verpakking. Dus ‘de schaar erin’ is geen optie om mezelf en mijn voorgevel(tje) te bevrijden. In een moment van verhelderende zelfkennis constateer ik dat het geen optie is om het geval naar beneden toe af te stropen, want dan moet ik behalve mijn schouders ook nog een vrij brede heuppartij slechten.
Nee, ik moet via dezelfde weg terug; bovenlangs! Inademen door de neus en langzaam en lang uitblazen door de mond. Het lukt me om mijn vingers om de onderste rand van het keurslijf te wurmen en het, voordat ik opnieuw naar adem snak, over mijn borsten te krijgen.
Opgelucht over deze bevrijdingsactie zakken ze weer in hun oorspronkelijke, vrije staat terug op mijn maag. Nu de rest nog! Stukje bij beetje ontdoe ik mij van de wonderbra! Zelden heb ik mij meer gerealiseerd hoe heerlijk het is om vrij te kunnen ademen. Weer een illusie armer, maar mijn oorspronkelijke status koesterend, pak ik het adembenemende kledingstuk in om het retour te sturen. Natuurlijk heb ik drie keer moeten bellen voordat ik drie maanden later mijn geld terugkrijg, maar dat neem ik graag voor lief!
Gniffelend stel ik mij voor hoe in deze periode talloze vergelijkbare worstelingen plaatsvinden. Elders, waar goedgelovige onnozelen zich verliezen in ademloze decolletés!
Jeanette
Delen is leuk! En makkelijk, via onderstaande links!
okt 28
Ben er dubbel over. In eerste instantie zie ik het zitten, allerlei ontmoetingen uit een andere levensfase — heb het toch over zo’n 30, 40 jaar… — en geef me gelijk enthousiast op.
Een week later slaat de twijfel toe: … wat als ik de enige ben uit die tijd? Wat als er alleen maar youngsters zijn die elkaar allemaal kennen? Wat als er dan wel mensen zijn uit ‘mijn’ tijd, maar juist diegenen waar ik niet op zit te wachten en eigenlijk helemaal niet hoef te zien of spreken?
We hebben ons ingedekt: drie gelijkgestemde vriendinnen (en leeftijdgenoten). Zodat we elk in ieder geval twee praatmaatjes hebben wanneer we geen kop herkennen! Gezamenlijk reizen we richting feestlocatie. Gesprekken doorspekt van twijfels en mogelijke oplossingen. Met als great escape: gewoon na de koffie weer vertrekken, gedrieën de kroeg induiken en een wereldavond hebben! Fuck de reünie, YEAH!!
Naarmate we ons doel naderen, zijn er toch al wat namen opgedoken die er zéker zullen zijn; diehards die net als wij de twijfels opzij hebben gezet. Of gewoon zin hebben in een feestje; zo simpel kan het zijn!
Nauwelijks uit de auto zie ik de eerste bekende uit vervlogen tijd. De jaren vallen weg en al keuvelend lopen we richting ingang. Binnen een aaneenschakeling van herkennen, begroeten, in het geheugen graven en gezamenlijk al tastend een overlappende periode vinden. De non communicatie viert hoogtij. “Aaaaach, jíj?? Nééé… jéééétje! Gewéldig… niks veranderd (…) hoe ís het? Goh.. nou… okeeeeee, spreek je straks!” Keer me om en de reünie-talk begint opnieuw.
Had me veel beter voor moeten bereiden. Reünie-talk-training! Net als Joris Linssen precies vragen wat ik wil weten, gladjes doch origineel het gesprek afkappen, de ‘not-wanted’ elegant ontlopen en de ‘wanted’ niet te lang vasthouden.
Behalve de (trouwe) stellen uit die tijd, zijn de meesten alleen. Dat snap ik, want een reünie met een lief die niemand kent is voor beiden een crime. Maar het prikkelt wel mijn nieuwsgierigheid om de ‘staat’ boven water te krijgen! Weer is de tijd mijn vijand; trieste verhalen over verlies krijgen geen diepte en smeuïge relatieperikelen missen pikante details.
Een enkele man toont teveel foto’s van nieuwe liefdes en ‘tweede leg’ op zijn mobiel; in loosheid de grootouders die al scrollend talloze kleinkinderen tentoonstellen overtreffend.
Naast de succes-stories, de avonturiers en de ‘be-levers’, zijn er ook pissebedden; lui die de afgelopen 40 jaar nauwelijks onder hun steen vandaan zijn gekomen; een stilstand die zich ook uiterlijk uit. Ik ‘like’ veel! En maak afspraken met anderen om later in alle rust ‘bij te beppen’.
De weg terug is een geweldige afsluiting van de avond. Onze ervaringen raken elkaar bij oude bekenden, onze gevoelens daarover lopen uiteen. Te horen hoe we onszelf meenemen in de beleving van anderen; de verschillen zijn treffend én hilarisch. Waar de één het fossiel van de avond heeft ontdekt, ziet de ander een eminence grise met een indrukwekkend levens-cv.
We liggen als bakvissen onder de stoel van het lachen!
Had het niet willen missen, de reünie. Het was ontzettend leuk!
Van mij mag het ietsje vaker, teneinde mijn ‘reünie-skills’ te verbeteren. Of voordat ik door ouderdom vergeet wat ik daar doe en wie al die mensen zijn die mij begroeten met:
“Aaaach…jíj??”
Jeanette
Delen is leuk! En makkelijk, via onderstaande links!
Volg ons op facebook!
Recente reacties