De voorjaarsconcerten van het gevogelte klinken rijk. Wat een cadeau elk jaar! Kan er uren naar luisteren. En heb beeld: de mannetjes zingen zich de ballen uit de broek om de vrouwtjes aan hun pootjes te krijgen. De lucht gevuld met aubades van een keur aan vogelsoorten, allemaal met één doel!
Er wordt volop genesteld in onze tuin! Kraamkamer voor nieuwe generaties zangertjes.
Ineens vliegen ze niet meer ‘aan’! Pa en ma merel. Ongerust zit ik op wacht, als vaker.
Pas gerustgesteld als één van beide zich weer met een bek vol wormen in het gebladerte stort
— loslaten is ook hier een issue —
Pa merel is een neurootje. Er hoeft maar íets te zijn of hij tettert z’n paniekroep door de tuin én houdt zich verre van zijn kroost. Braaf houden zij hun snaveltje en even braaf zoek ik de oorzaak van de paniek. Meestal een kraai, vlaamse gaai of de schaduw van een kat. En af en toe (maar veruit het ergst) een ander mannetje met territoriumdrift. Waar mogelijk zuiver ik de omgeving. Dankbaar levert pa merel z’n wormpjes af.
Nu is het lelijk stil. Af en toe klinkt een wanhopig geluidje uit het nest. Met het uur zwakker. Ik blijf wachten, maar beide ouders negeren de zachte doodskreetjes van hun kotertjes. Snáp het niet; ontaarde ouders, het is zo warm! Ze laten ze toch niet stikken? Ik gluur in het nest. Een baby-merel hangt amechtig tegen de rand, snaveltje snakkend omhoog. Oo, kan hier zo slecht tegen! Maar grijp niet (meer) in. Misschien is kindlief niet levensvatbaar en sparen pa en ma merel hun energie voor een volgend nest kroost. De natuur is hard… en wijs
Maar in de natuur is geluk nooit ver. Ik draai me om en zie pa en ma mees onvermoeibaar lekkers afleveren in de mezenkast. Binnen wordt druk getwitterd teneinde een eerlijke verdeling af te dwingen. Beurtelings werpt het grut een blik door het gat waarlangs zij straks de wijde wereld instuiteren. Eigenwijze koppies volgen nieuwsgierig de bewegingen van aardse bewoners, zoals honden en mensen. Nog even en ze wagen de sprong in het diepe. Hoe dapper, zonder vangnetje, zonder lijntje! Met alleen de getjilpte aanmoedigingen van pa en ma mees. Toppertjes zijn het!!
Het merelkind is inmiddels eervol begraven; hij was enig.
Jeanette
Deel met wie je een midlife pleasure momentje gunt! Makkelijk, via onderstaande links!
3 reacties
Ach wat zielig voor het kleine mereltje ?
Maar that’s life
De natuur is mooi en op een wrede manier eerlijk….
Het is een wonder om te zien en te ervaren hoe dit proces verloopt en de natuur brengt als het goed is weer balans. Voor ons op dat moment zielig maar toch……Zo mooi hoe je dit proces beschrijft.