aug 26

The days after…

O ja!! Het feest was zoals ik me had voorgesteld. Alles klopte, op een kleinigheid achter de schermen na. In mijn onnozelheid dacht ik dat vele genodigden in augustus met vakantie zouden zijn, maar toegetreden tot het grijze-duiven-legioen gaat dus niemand meer in het hoogseizoen! En de youngsters zijn flexibel; zonder kinderen of het gebroed reeds uitgevlogen. Nagenoeg iedereen nam de uitnodiging aan!! Helemaal geweldig.

Gezien de korte voorbereidingstijd voortvarend van start om alles te regelen. Onderschatte echter de laatste loodjes. Gelukkig waren mijn lief en goede vriendinnen staande bij om de laatste 24 uur voor het feest sturing te geven aan mijn licht chaotische planning. Uiteindelijk stond ik gepikt en gesteven voor alle gasten. Op wonderbaarlijke wijze stond alles waar het moest staan. Ik hield me geen moment meer bezig met dat gegeven; nijvere kabouters waren ter plekke!!
Ik speechte onvoorbereid uit de losse pols en was aan het einde van elke zin de vorige al kwijt. — moet toch een rood draadje hebben gevolgd; niemand keek wazig of verward —
Ik gaf het startschot met de mededeling dat iedereen zelf moest zorgen voor een gevuld glas of bord en we met z’n allen voor deze avond onze sores buiten de deur lieten. Losgaan op de dansvloer was daarbij een voorwaarde!

Het eerste euveltje wat doordrong tot mijn opgetogen brein was het feit dat één van de gehuurde bbq’s nauwelijks werkte.
Kabouters hebben de neiging uit hun Keulse pot te komen als nood dreigt; een goede vriend toverde een grillplaat uit zijn (ter overnachting) meegebrachte caravan en grilde geoefend het vlees voor. Gaar vlees gewaarborgd!
Na een heerlijke amuse (kaboutertje) kon iedereen volop genieten van goed voer en een bijpassende ‘slobber’.
De trek gestild en dorst gelest, de sfeer genoeglijk en ontspannen.
Tijd voor een dansje.

Mijn beeld van een dansfeest is losgaan. Swingen, springen, hossen, je lijf de muziek laten volgen zonder daarbij na te denken. En, gezien het hoge grijsgehalte, regelmatig een break ter herstel, een drankje en ‘socializen’. Gek op dansen ging ik uit m’n bol.
Je kon spreken van enig ‘decorumverlies’ toen ik later op de avond een blik in de spiegel wierp!! Van gepikt en gesteven naar een oververhitte, zwetende, hoogrode ragebol!!

Illustratie: Pien

Toegeworpen zakdoeken gevuld met ijsklontjes brachten welkome verkoeling, maar konden toegebrachte schade aan make-up en kapsel niet herstellen. Ik had het er voor over!! De adrenaline van de danskick deed me m’n licht krakkemikkige onderstel vergeten. Swingend, schuifelend, in polonaise en in stijl, dansten we de nieuwe dag in!! Héérlijk!!

’s Nachts in bed deed zich mijn ware leeftijd (+ een jaartje of 20) gelden!
Elk gewricht protesteerde hevig tegen mijn losbandige avond! Omdraaien vereiste uiterste voorzichtigheid. Opstaan was een ware hel! Een blik in de spiegel toonde de verfrommelde aanblik van een appel die te lang op de fruitschaal ligt.
Het oergezellige ontbijt met alle logés deed me goed, maar toen iedereen was vertrokken en we de grootste zooi hadden opgeruimd, stortte ik toch theatraal dramatisch in! Twee ‘para-molletjes’ en later(!) een slukske waren nodig om de dag te overleven!

Goed, de laatste jaren kreeg ik een avondje doorzakken steeds moeilijker ‘uit mijn systeem’. Twee daagjes bijkomen werd de norm. Maar het pathetische gestrompel waarmee ik me nu minstens drie dagen moest voortbewegen, vráágt om een grondige en serieuze aanpak: minimaal twee keer per week een paar uur voluit swingen!!

Jeanette

Volg/like Midlife Pleasures nu ook op facebook
Deel dit verhaal makkelijk met anderen via onderstaande links

aug 12

Jarig!


Eigenschappen hebben zich door de jaren fijntjes kunnen ontwikkelen, zo ook besluiteloosheid! ‘Iets’ of ‘niets’ doen met mijn verjaardag???
De voors en tegens bereikten concurrerende hoogtes! Het werd meer en meer een ‘midlife issue’; vroeguh, in mijn jonge jaren liep ik niet wekenlang met ‘kwesties’ rond teneinde weloverwogen(?) keuzes te maken! Welnee, bedenken en doen! Spijt kwam later wel, of niet! — naar het niveau van mijn besluiteloosheid gemeten moeten de spijtmomenten talrijk geweest zijn —
Dus leun ik dankbaar tegen welgemeende adviezen van anderen aan: “Je moet wel íets doen! Kom op! Dat is leuk! Je wordt maar één keer .. !!”
“En het kan nu nog!” vul ik dramatisch aan!

Pfff, dat verschil tussen beleven en ervaren van leeftijd!
In mijn beléving bungel ik ergens halverwege veertig; met net wat meer levenservaring, confronterende zelfkennis én een groeiende mildheid ten aanzien van mijn irritante gewoontes. Maar met een frisse ‘jonge’ geest!!
Het erváren van mijn leeftijd is minder zweverig. De keiharde realiteit van wisselende stemmingen, slapeloosheid, depressie, opvliegers en opvliegendheid, groeistuipen in de breedte, hangende tevelen, groevende rimpels, aftakelende zintuigen en een tanend fysiek vereist de nodige veerkracht. Wordt het doorléven of dóórleven?
Dóórleven is triest passief, dus neem ik goedbedoeld advies ter harte en ga een feestje maken van het feit dat ik een jaar mag bijtikken! Een kroonjaar nog wel!!

De kogel is door de kerk! Wat een bevrijding! Een suprise-party is uitgesloten, dus regisseer ik lekker zelf! Tempo is nu vereist!!
Samen met dierbare sparringpartners kneed ik onmogelijke ideeën tot haalbare uitvoering: een dansfeest!!
Voor even loslaten van alle sores en gewoon lekker eten, drinken, kletsen en dansen!
Ik houd van muziek (met lederhosen-dweilorkest-hoempa-blazers als quilty pleasure) en van lekker dansen, dus daarvoor alle ruimte!
En de meest praktische reden om dat spetterende dansfeest nu te geven? Wie weet hoeveel hoger het kruk-, rollator-, prothese-, loopfiets en/of rolstoelgehalte is bij een volgend kroonjaar? Dan laat ik het geestelijk welzijn nog even buiten beschouwing…

Een feest komt er dan misschien ook wel, alleen… anders!

Jeanette

Volg/like Midlife Pleasures nu ook op facebook
Deel dit verhaal makkelijk met anderen via onderstaande links

jul 29

Let’s party


Men bestelle: een partytent. Dat doe je op de laatste dag vóór een avondje vlees grillen op de bbq met vrienden. Weersverwachting: regen… 
En ja, ‘ons ben zunig’ dus besteld bij laagsteprijsgarantie.nl
Eerst bellen voor info. Aardige Indiër aan de telefoon die mij steevast ‘meneer’ noemt en mij vol overgave op weg helpt naar een totaal verkeerde bestelling. Dus nog even teruggebeld; krijg ik zijn vrouw aan de telefoon! Zelfde accent, net zo aardig en behulpzaam én ze onthield mijn naam, dus ‘mevrouw’ voor en na! Om te voorkomen dat ik een partytent krijg, waarvan elk onderdeel tot een ander frame behoord, bestel ik een luxe, in één beweging op te zetten tent. Natuurlijk voor de laagste prijs zoals gegarandeerd.

De volgende dag wordt de tent bezorgd. Chauffeur sjouwt zich een breuk aan een onhandig lange doos, maar eerlijk is eerlijk: levering op tijd!! Vervolgens sjouwen Y en ik ons een breuk om de doos op de plek van opbouw te krijgen. En dan het moment suprême: het uitpakken van een partytent, die in één beweging op te zetten is!! Nadat we een aantal plastic zakken met tentdoek apart (?) hadden gelegd, lag het frame-aan-één-stuk onder in de doos. De gebruiksaanwijzing waarschuwt: met 2 personen plaatsen!! De kolom palen rechtop gezet. Het eerste wat opviel was een doorgeknikte hoekpaal. Lekker handig, want nu kregen we het dakframe met geen mogelijkheid omhoog. Onmiddellijk stoppen en de hele boel terug in de doos!

Klantencontact op zaterdag niet bereikbaar, dus mail gestuurd met 18 foto’s, zodat er geen onduidelijkheid bestaat over het defect aan de pás uitgepakte, nieuwe luxe partytent. Op dinsdag een vriendelijke mail terug. “Spijtig blablablabla… Betreft het een hoekpaal of een nokpaal?” Ik mail vriendelijk terug dat dit op minstens 10 van de 18 foto’s toch duidelijk te zien is? Maar, voor de goede orde: het betreft een hoekpaal!!
Twee dagen later opnieuw een hele lieve mail van Mads Berkmans van ‘Senior Customer Service’. — slaat ‘senior’ nu op mij of is Mads belegen?? —
“Sorry, ik had kunnen zien dat het een hoekpaal betreft! Morgen of uiterlijk overmorgen krijgt u een nieuwe hoekpaal toegezonden!”
…………………………………………………. ??????????   — ik haak ff af —
Besluit om Mads de volgende dag maar eens te bellen; ons mailcontact leidt niet tot oplossingen.

Mads blijkt druk bezet op de ‘Ouwe Klanten Eerstehulppost’; zit een halfuurtje in de wacht.
“Snap het, u heeft niets aan een losse hoekpaal voor een frame-aan-één-stuk! Ok, dan stuur ik u een compleet frame!”, kwettert Mads.
“Ik dacht het niet! Alles zit weer in de doos en komt compleet retour!”
Mads stribbelt niet tegen en belooft ons de volgende dag een nieuwe luxe partytent. Logistiek had ik er een hard hoofd in, gezien het warrige mailbombardement wat volgde, maar Mads hield woord en zowaar werd nieuw gebracht, en retour gehaald, door één chauffeur. Gelijk met de opbouw begonnen. Alles lukte, maar we kwamen al snel tot de éénduidige conclusie: kutding!!!! Die gaat terug!

En de bbq? Gewoon onder ons ouwe partytentje van 3 tientjes. Hing van ellende aan elkaar, maar hij stond.
Het was gezellig, het eten lekker en de regen bleef uit tot laat in de nacht. Díe moessonachtige bui was voor het partytentje teveel van het goede. Langzaam kreunend ging hij door de pootjes en zeeg, na jaren trouwe dienst, onherstelbaar beschadigd ineen.

Jeanette

Volg/like Midlife Pleasures nu ook op facebook
Deel dit verhaal makkelijk met anderen via onderstaande links

jul 15

Campinglife


Nergens wordt het traditionele rollenpatroon (in deze de man/vrouw rolverdeling) zo duidelijk als op de camping!
Aangekomen na een lange trip, waarbij in 99% van de gevallen de man de combi auto + caravan bestuurd, beent Truus naar de receptie voor een plattegrond.
Combi aan de kant gezet; te voet op zoek naar de ideale plek op de camping.
Truus, gewapend met een overzicht van alle beschikbare plaatsen, wordt op gepaste afstand gevolgd door de enigszins sullige heer des huizes, reeds gehuld in zijn standaard camping outfit: hoedje, polo, korte broek met te lange pijpen, witte (sport)sokken en sandalen.

Elke plek wordt grondig geïnspecteerd en de details genoteerd. Waar de zon op- en ondergaat, de wind, de ondergrond, waar de camping-compacte droogmolen moet staan en of er dan nog plaats is voor de fietsen-tent.
Met onopvallende blik wordt exact geregistreerd wat er ‘huist’ op de aangrenzende plaatsen. Sokkemans zo flexibel, maar Truus stelt fier haar eisen!
Vóór uitvoerig overleg van alle voor- en nadelen van elke plek had Truus haar keuze al bepaald. En zo geschiedt!

Zodra de sleurhut op aanwijzing van Truus op de juiste plaats is gezet, (steeds vaker met het typische tzzzz, tzzzzzzzzz, tzzzzzzzzz geluid van de mover) neemt Sokkemans de regie manmoedig over. Als baas van de ‘spiekerbak’, draagt hij de zorg voor het stellen, opzetten van de voortent (waarbij Truus wordt ingezet als anker), het aansluiten van gas, water en elektra en het finetunen middels scheerlijnen en haringen. Niet alles in stille harmonie; verbeten strijdjes worden uitgevochten!!

Zoals betaamd, zorgt manlief voor het nest, waarna Truus zich driftig op de inrichting stort. Langzaam en zo mogelijk onopvallend dreutelen de ‘veldburen’ langs; het taxeren is wederzijds.
Na een dag nestelen het verdiende potje bier en een glaasje wijn in de namiddagzon.
En dan …. tijd om aardappels te schillen en het vlees te braden. Want om 6 uur komt het eten op tafel… net als thuis.

Maar Truus en Sokkemans verkeren in goed gezelschap met hun vertrouwde rollenpatroon:
’s ochtends broodjes halen: man
wasserette: vrouw
excessief getimmer op extra haringen na stormwaarschuwing: man
kettingreactie na het eerste geluid van de (caravan) stofzuiger : vrouw
barbecue (aansteken en vlees roosteren): man
mise en place, salades, sausen, broodjes, boter, drankjes en equipement: vrouw
greppels graven na waterhoos: man
sussen burenruzie na wateroverlast als gevolg van de greppels: vrouw

Ik hoefde niet te turven, alleen te kijken en vertrouwen op de zo gevestigde ordes …
Maar dan, die uitzonderingen die de regel bevestigen! Die ‘vrije geesten’! Héérlijk!!
Kan ik van genieten, knus genesteld en nippend aan mijn wijntje… terwijl manlief het vlees keert op de barbecue!

Jeanette Tot 29 juli!

Volg/like Midlife Pleasures nu ook op facebook
Deel dit verhaal makkelijk met anderen via onderstaande links

jul 08

Vakantie(maanden)


In de (vakantie)maanden juli en augustus komt er in plaats van wekelijks,
elke twee weken een nieuw verhaal op mijn blog.
Reden??
De vakantieganger: kan naderhand rustig ‘bijlezen’
Thuisblijver: kan dat enkele, eerder gemiste verhaal opsnorren
Midlifepleasure-die-hards: lezen alles nogmaals
Ik: doe nieuwe inspiratie op en schrijf

Voor wie nog gaat: fijne vakantie!!
Voor wie het gehad heeft: op naar de volgende!!

— Vandaag ook even tijd en ruimte om alle lezers ontzettend te bedanken!!!
De Midlife Pleasures verhalen worden nu wekelijks door meer dan vijfhonderd(!) mensen bekeken. En het worden er gestaag meer. Heerlijk, dat we met z’n allen zo’n midlife-pleasure-momentje beleven elke week! Ik word daar blij van en het is een stimulans om door te gaan met wat ik leuk vind! —

Goed plan om óók dit berichtje te delen met diegenen die niet via whatsapp, mail of facebook worden geïnformeerd over nieuwe verhalen op Midlife Pleasures.

Tot 15 juli!!

Jeanette

jul 01

Skytskjin*


Niet alles (precies) willen weten is een verstandige keuze! Zo ben ik absoluut niet geïnteresseerd in het ontstaan van remsporen wanneer ik, verstoken van mijn Miele, op de camping een handwasje doe. Helaas vereist het verwijderen van de vaag tot overduidelijke, lichtgetinte streepjes mid-achter een grondige studie en evenzo grondige aanpak! Niet voor niets spreken wasmiddelen-fabrikanten van ‘hardnekkig vuil’!

Vertrouwend op de kracht van Bio Tex Handwas & Inweek vul ik een emmer met heet water en waspoeder, de voorgeschreven hoeveelheid ruimschoots overschrijdend. Pik de onderbroeken bij een veilig schoon kantje en dump ze in de emmer. Nu op zoek naar een ‘roerstaaf’. Het handvat van de afwaskwast en de plastic soeplepel vallen om begrijpelijke redenen af. Even overweeg ik de pleeborstel omgekeerd ter hand te nemen – is tenslotte gemaakt om resten op ongewenste plekken te verwijderen – , maar praktisch is het vastpakken een dingetje…
Ik kies voor een reserve tentstok!

Links- en rechtsom roerend boots ik het intensieve programma van de wasmachine na. Tijd voor de ‘week’. Week kun je letterlijk nemen, want bij omzichtige controle de volgende dag blijken de vlekken zeer halsstarrig!! Opnieuw een ‘hete-was-programma’ afgewerkt, maar de resultaten zijn teleurstellend. Helaas komt het moment van daadwerkelijke hand-was in zicht. Waarom hier geen snelstromende rivier met grote platte stenen aan de oever, waarop ik al zingend met een groot stuk natuurlijke zeep, de was schoon kan schuren? Nee, dit vraagt om Hollandse pietepeuterigheid!!

Ik vouw een onderbroek open en leg ‘m plat neer; sunny-side-up. Druppel met een handzeeppompje geurige citroenzeep exact op het duidelijk aangegeven gebiedje. Vervolgens ‘harmonica’ ik de stof naar binnen toe op, zodat ik een buffertje vorm tussen vlek en hand! Ik ros fanatiek mijn hoogopgelopen frustratie én de vlek eruit!! Het werkt!!! Vrij van alle eerdere belemmeringen, spoel ik de boel vrolijk uit.
Trots zie ik even later mijn handwasje aan de lijn wapperen: skytskjin!!

Jeanette

* Skytskjin, is een Friese uitdrukking voor héél schoon.
Letterlijk (vrij) vertaald: schijtschoon

Volg/like Midlife Pleasures nu ook op facebook
Deel dit verhaal makkelijk met anderen via onderstaande links

jun 24

Verbaal vérpissen


Locatie: terras
Tijdstip: dinnertime
Keuken: vernieuwend, goed

Wij: tafel voor 2 + hond (eronder)
Binnen gehoorafstand: 2 tafels met elk een echtpaar

Tafel 1:
Man: 65+, snoever, bootschoenen, short (to short), shabby sleetse polo
— stoere zeezeiler look, maar zo fout —
Vrouw: wilde krullenbos, 60++, kaftanachtig veelkleurig gewaad
— absoluut ongeschikt zeiltenue —

Tafel 2:
Man: 60-65, gepoetste zwarte schoenen en zwarte sokken (temp. 27°C), chino korte broek in donkerblauw met keurig pijpje, gesteven overhemd
— latente snoever —
Vrouw: eind 50, chique instappertjes, onkleurige capri broek, gebloemd bloesje en passend vestje
— speelt verder geen rol —

‘Bootschoen’ gaat verzitten om onze hond te bekijken. Zo face-to-face vallen mij zijn enorme, bloedhondwaardige hangwangen op, die een perfect klankbord vormen voor het hete-aardappel-in-de-keel-geluid. Nadat we over en weer heel beleefd onze hond hebben geanalyseerd, keert Bootschoen zich verveeld van ons af.

Hij wendt zich tot tafel 2 en stort zijn ervaringen met zeer bijzondere en buitengewoon zeldzame rashonden uit over ‘Chinobroek’ & partner. Vermoeiend lijkt me; zowel het chronologisch vertellen van het (eindeloze) verhaal alsook het dapper volhouden van de geaffecteerde klanken.
Nog veel uitputtender zal het zijn dit alles te moeten aanhoren. Maar daar heeft Bootschoen geen boodschap aan, hij heurt zichzelf graag! Zelfs ‘Kaftan’s’ poging tot deelname wordt straf genegeerd!!

Chinobroek heeft nooit honden gehad en ook geen bijzondere raskatten, kampioendravers of –springpaarden. Hij is dus genoopt tegengas te geven met andere overtreffende-trap-ervaringen.
Chinobroek mist de aardappel, maar bedient zich van ingestudeerde slepende s-klanken waar Sean Connery patent op heeft.
Nu gaat het opbieden los!! Via het huidige etablissement (…”áánrader voor mensen met smaak!” … met dank…), naar exotische vakantiebestemmingen, vakantiehuizen, lofts, auto’s met mínimaal 4 dikke uitlaatpijpen en véél PK’s, rijke vrinden tot warempel, BN’ers!
Topkoks, zangers, acteurs, modekoningen zijn of waren kind aan huis.
— ik smul —

Bootschoen versus Chinobroek: het verbale vérpissen is begonnen.
Ik probeer de stand nog bij te houden, maar verlies me in de meest fantastische verhalen met een uiterst dubieus waarheidsgehalte!
Naast het heerlijke eten genieten we deze ‘titanenstrijd’!

Ze staan er, die kleine jongetjes langs de sloot; wíe plast het verst??

Jeanette

Volg/like Midlife Pleasures nu ook op facebook
Deel dit verhaal makkelijk met anderen via onderstaande links

jun 17

Space-freak!


Een eigen douche- en toiletruimte bij de caravan levert steevast dezelfde reactie op: “Wat heerlijk! Hoef je niet met de pleerol onder je arm over de camping. Altijd zó gênant!” Hoezo gênant? De parade naar het toiletgebouw is juist kleurrijk en divers: in badjas, pyjama of huispak. Geslipperd, gecroct of op klompjes. Met handdoek, toilettas en toebehoren of gewoon plain, met slechts één rol! Meelopen in deze optocht is voor mij geen straf. Ik begrijp de commotie dan ook niet. Mijn pijn ligt meestal aan het einde van de voettocht: op de plee!

Bordjes scheiden ‘dames’ en ‘heren’, fysiek dan. Aroma en akoestiek mengen zich in perfecte harmonie! “Op het toilet is iedereen gelijk!” zegt men. Mooi niet! Ik geneer me dood als er valse lucht ontsnapt en probeer krampachtig geluidsoverlast te beperken! Terwijl de ander zonder gene de overdruk opheft met een luide zucht van verlichting. In mijn beleving zijn de heren akoestisch veruit kampioen. Soms verdenk ik ze ervan dat ze de ongebreidelde oergeluiden thuis van hogerhand moeten onderdrukken! In de massa kunnen ze anoniem losgaan!
Geschakeld poepen is niet zo mijn ding!

Niet alleen op sanitair gebied ben ik space-freak! Duidelijke lijnen op de grond bij bank of apotheek moeten voorkomen dat anderen meekrijgen dat je diep in het rood staat of een geslachtsziekte hebt. Maar vaak hangen nieuwsgierigen nonchalant rond in de verboden zone! En gut, kamperen en met je scheerlijnen in die van de buren staan? Ongewilde informatie-uitwisseling op velerlei gebied door het dunne canvas! En op een mooie zomeravond de relatieproblemen van de buren breed uitgemeten maar ongewild opvangen! Mag het ietsje minder? Ben heel sociaal, maar koester mijn privacy en respecteer ook die van anderen!!

Dus een eigen poepdoos op de camping is buitengewoon prettig. Het is wel een ‘duoblokje’, met een niet zo dik scheidingswandje.
En, alsof ze het ruiken, moeten de buren zo nodig hun helftje bezoeken, als ik me net in alle rust heb teruggetrokken met een sudoku puzzeltje…

Jeanette

Volg/like Midlife Pleasures nu ook op facebook
Deel dit verhaal makkelijk met anderen via onderstaande links

jun 10

Demaquillage

Eigenlijk te moe dwing ik mijzelf na een avondje uit tot demaquillage!
De neiging om full-colored in bed te stappen onderdruk ik, om de volgende ochtend niet te worden geconfronteerd met het beeld in de spiegel waar over-night-maquillage toe leidt: een zombie versie van Pierrot.

— Weet ik het gebruik van make-up buiten feest- en hoogtijdagen beperkt te houden tot wat mascara en gestift lipje, ‘fully dressed’ vraagt om een finishing touch.
Net als met het op de juiste manier knopen van sjaaltjes, het gebruik van haargel en het vinden van de juiste kleding-combi, blijf ik ook op dit gebied redelijk onbeholpen.
Maar na bijna vijftig jaar oefening weet ik onbedoelde accenten te camoufleren en juist een accentje te géven aan die enkele, van nature beter gelukte delen.

Behalve lachrimpels, geeft elke groef duiding aan een minder gezonde levensstijl. Couperose geeft geen leuke blozende wangetjes. Hamsterwangen hebben nooit geleid tot welkome voedselreserves ten tijde van schaarste en een kalkoennek verdwijnt ook niet door dagelijks te koeren als een duif.
De welbekende wallen brengen geen vertier; veroorzaken enkel te grote schaduwen bij strijklicht.

Hamsterwangen en kalkoennek uitgezonderd, lukt het me om naar eigen tevredenheid te pimpen. Mijn directe omgeving is inmiddels gewend aan mijn meer dan alledaagse voorkomen en reageert enthousiast. En zolang ik uitsluitend ontmoetingen heb met vrouwen, ongeoefend in de maquillage-kunst, blijf ik vol zelfvertrouwen.
Deuken daarin ontstaan snel bij perfect gekapte, gemanicuurde, geklede en overvloedig opgemaakte dames van vergelijkbare leeftijd of ouder!
Gelukkig verzacht een goed glas wijn mijn venijnige vooroordeel over uiterlijke (schijn)perfectie en ben ik in staat om de lagen te negeren en tot de kern te komen —

Met een wattenschijfje of vijf, breng ik mezelf voor het slapengaan langzaam terug tot wie ik ook ben: enigszins muizig, met blozende wangetjes, wallen en rimpels, maar wel lief…

Jeanette

Volg/like Midlife Pleasures nu ook op facebook
Deel dit verhaal makkelijk met anderen via onderstaande links

jun 03

Pikken

Het zijn vruchtbare tijden voor mijn laissez fair tuin! Verrassingen steken hun kop op in onverwachtse hoeken. Teleurstellend is de onwil van het gecultiveerde spul uit het tuincentrum. Na een jaar houden ze het voor gezien en laten zich overwoekeren; van de meeste vind ik niets terug. Verworden tot compost voor de laissez-fair-die-hards! Ik laat het nog even, want ook de vogels maken dankbaar gebruik van de wildernis, waar ze hun nesten kunnen verstoppen en het nageslacht in gepaste privacy kunnen grootbrengen.

Laissez fair betekent ook dat de opbrengst aan fruit en vruchten wordt gedeeld met wat in de tuin leeft aan vliegend spul. — Trouwens ooit wel in een vlaag van egoïsme de druif afgedekt met een net; spreeuwen hadden familie en vrienden uitgenodigd om toch vooral bij ons het feestmaal te genieten. Maar nadat ik een jonge gulzigaard die met zijn tong (!) vastzat in het net, met chirurgische precisie moest bevrijden, heb ik het net voorgoed verbannen en genoegen genomen met de helft van de druivenoogst —

Toch heb ik momenteel een ernstig verschil van mening met de merels in onze tuin. Elk jaar zorgen de rode bessenstruiken voor een fruitig tussendoortje of heerlijke nagerechtjes. Dit voorjaar beloofde rijke bloei een overvloedige opbrengst! En ja, nu sieren vele trosjes lichtgroene besjes de struiken! Leuk, leuk! En met dit aantal zonuren hebben we straks heerlijk dikke, roodgekleurde bessen! Langzaam wordt echter een uitgekiende vorm van diefstal duidelijk…
Geen tak is helemaal kaal, maar strategisch doordacht wordt hier en daar een groen besje gepikt!! Merel zit nu nog in de laisser-ook-wat-voor-jou-fase, maar dat is mogelijk een kwestie van smaak; besjes zijn nog niet rijp!

Dit wordt geen evenredig verdeelde oogst. Zover ben ik nu al! Dus moet ik ingrijpen. Geheel tegen mijn principes. Ik ga voor een schrikbewind. Span draden en op strategische punten wikkel ik daar alu-folie om met wat losgeknipte uiteinden. Als de zon schijnt flikkert alles en met wind beweegt en ritselt het. Ik heb de stand van zaken vastgelegd en zal dagelijks steekproefsgewijs controle uitvoeren op het aantal besjes per takje.

De merel bekijkt mijn activiteiten meewarig vanaf een tak en bedenkt zijn volgende vernuftige strategie!

 

Jeanette

 

 

 

Volg/like Midlife Pleasures nu ook op facebook
Deel dit verhaal makkelijk met anderen via onderstaande links