‘Hyacinth’


Geen spinseltje, maar een irritant geval van toenemende bewustwording.
Ook van het feit dat ik niet zo snel meer ben in mijn conclusies…
Als wij op pad gingen verdeelden we meestal de kilometers.
In de praktijk kwam het erop neer dat ík, om vage redenen (…), meestal de terugweg voor mijn rekening nam.

Echter, steeds vaker zit ik ook op de weg terug gezellig op de bijrijdersstoel.
Ik navigeer wat (niet altijd even/vrijwel nooit succesvol), klets wat, zoek lekkere muziek of neem, indien nodig, de hands-free functie over (in geval van telefoonverkeer, houd ik de ‘hoorn’ bij z’n oor) Ik schik mij in deze nieuwe ontwikkeling! Het reduceert het gemiddelde alcoholpercentage over langere tijd… bij mijn lief dan!
— ík nip nu vrolijk door; bovengenoemde functies vragen niet om een loepzuiver inschattingsvermogen —
Dan zie ik vanuit mijn ooghoek een gaap! “Zal ik het overnemen?” vraag ik, overmoedig door een wijntje meer. “Hoeft écht niet!” zegt Y.
“Wel zeggen hoor, als je moe wordt!” bemoeder ik en multitask vrolijk verder.

Maar de laatste tijd ontdek ik een patroon: ik rij dus helemaal niet meer als we samen op pad zijn!! Dus dwing ik het af: “Ik rij de caravan naar huis vanaf ons vakantieadres!” Zonder morren gaat hij naast me zitten.
Tot de eerste tegenligger op een smal weggetje ….. “Daar komen dus ál die krassen op de zijkant van! Je rijdt de caravan langs de bosjes!!”
Ik kook, maar reageer even niet; de reis is nog lang.
— in opwellingen van schoonmaaklust heb ik allang ontdekt dat er een páár krassen op het raam zitten en die heb ik er niet ‘ingereden’ —
Pissig doe ik wel ff lekker gassen en kachel rakelings overal langs. Y gaat helemaal los!
“Niet zo hard!”, “Dénk om die fietser!”, “Zie je die brede trekker?”, “Doe rustig!”, “Pas op!!”
Ik grap nog: “Mind the pedestrian!”, maar het kwartje valt niet.

Ineens (had ff tijd nodig) is het duidelijk: er wordt ernstig getwijfeld aan mijn rijkunsten!!
— volledig ten onrechte —

En wanneer ik voorzichtig aan de kaak stel dat hij, die enkele keer dat ik stuur, wel heel erg ‘meerijdt’, reageert hij verrassend:
“Moet je jezelf eens horen als ík achter het stuur zit. Daar is Hyacinth niks bij!”

Het wordt tijd dat we weer eens even evalueren samen…

Jeanette

Deel met wie je een midlife pleasure momentje gunt! Makkelijk, via onderstaande links!

4 reacties

Naar het reactie formulier

  1. Wahahaha, wat een leuk verhaal weer.
    Ik zie jullie beiden zooo zitten ??

  2. Geweldig zeer herkenbaar ?

  3. Ach, het valt allemaal wel mee. Maar zet niet van die verschrikkelijke petten op want dan roep ik hulp.

  4. Heb je ook zo’n buurvrouw zoals bij Hyacinth die de kopjes laat vallen, het melkkannetje om stoot en de suikerklontjes door de kamer laat vliegen?

Geef een reactie

Your email address will not be published.