We staan in een rijtje auto’s waarvan de bestuurders, zoals een enthousiast toerist betaamt, belachelijk vroeg van huis zijn vertrokken om als een van de eersten aan boord te kunnen en aan de overkant ook als eerste er weer af, wat de enorme tijdswinst van zo’n tien minuten oplevert op de eerste dag van de vakantie.

– Gek genoeg herken ik hier wel iets in. Niet vanwege tijdswinst voor ons, maar het kinderachtige misgunnen daarvan aan een ander!
Die enkele keer dat we niet met piepende banden door de bochten vliegen om de boot te halen en zelfs tijd hebben om nog een frietje te kopen, staan wij altijd in de ‘verkeerde’ rij! Als één van de eersten gekomen, gaan wij niet als eerste aan boord en aan de overkant zie ik laatkomers (in mijn ogen irritante voordringers) veel eerder het eiland op tuffen! –

Langzaam komt ze dan in zicht! De TEXELSTROOM!!
Fonkelnieuwe Teso veerboot Texel-Den Helder.
De laatste jaren heeft Y, met aan fanatisme grenzend enthousiasme, alle ontwikkelingen omtrent bouw, tewaterlating, proefvaarten, tegenslagen en alle overige ins and outs op de voet gevolgd.
En toen ze eindelijk op een feestelijke open dag voor het publiek toegankelijk was en hij álles kon bekijken, riepen sociale verplichtingen elders!

Elk bericht uitpluizend weet hij dat de Texelstroom vandaag buiten de dienstregeling wordt ingezet als tweede boot. Wachtenden ‘mogen’ mee!!
Nu zijn we dus gepland te laat! Naast me zit Y in kinderlijke spanning achter het stuur, nog net geen rode koontjes!
Helaas staan we niet helemaal vooraan; het zou iets maagdelijks hebben als de wielen van ónze auto vandaag als eerste aan boord rollen!

Ik schiet plaatjes van het binnenvaren, zodat we straks elk moment van deze heugelijke gebeurtenis kunnen herbeleven!
Ze legt aan en wij wachten gespannen tot de deuren opengaan!
Díngdong, klinkt het luid over het terrein, gevolgd door een blikkerig:
“Onze nieuwe veerboot, de Texelstroom, is zojuist afgemeerd in de haven van Den Helder. Het betreft een oefening en er worden géén auto’s en passagiers geladen! Ik herhaal …………..!”

Als een kind, dat na wekenlange opwinding op 4 december tot de ontdekking komt dat Sinterklaas niet bestaat, zakt Y volkomen gedesillusioneerd in de bestuurdersstoel.
Vloekend stapt hij uit en aanschouwt, als een beteuterde kleuter achter het gesloten hek, hoe de Texelstroom zónder ons het ruime sop kiest!

Ik maak nog een foto …….