In wachtkamers kom je tot ontdekkingen. Tenminste, als je je niet terugtrekt in je telefoonbubbel. Je leest roddels over b-nederland, die je op sociale media onmiddellijk wegzwiepert, waagt je af en toe aan een uitgebreide horoscoop of ontdekt aandoeningen, die op jouw lijf geschreven zijn!
Of je kunt om je heen kijken om te constateren dat er meer mensen zijn die ontbubbelen! En ja, daar ontstaat Het Gesprek met Onbekenden!!
Zit in een grote wachtkamer met een profi koffieautomaat! Ga voor een cappu. Dat betekent wachten, want dat ding moet brubbelen en verhitten, stoom afblazen en gieten. Dus een kleine file koffie-behoeftigen is het gevolg.
Maak daar een kluchtige opmerking over naar de wachtenden achter mij, teneinde het file-leed te verzachten.
Wazige blikken manen mij enkel tot opschieten en de deur naar een kort praatje knalt dicht!
Op de grote tafel, waaraan ik plaatsneem met m’n cappu, liggen minstens twintig bladen; voor wie uit z’n telefoonbubbel in een leesbubbel wil verdwijnen.
Groet met een vrolijk “Goedemorgen!!”, maar de bubbels lijken geluiddicht.
Even later schuift een echtpaar aan en al snel zijn we in een gesprek gewikkeld over bubbels en het doorbreken daarvan.
Ik haal mijn kleine ‘marktonderzoekje’ aan, waarin ik tijdens een fietstochtje eens níet elke tegenligger groette. Groot was mijn teleurstelling dat er van de twaalf slechts één het initiatief nam en mij vrolijk gedag zei!!
We vinden elkaar in tal van voorbeelden.
Teruggeworpen op mezelf in de drukke wachtkamer, besluit ik toch tot een leesbubbel. Vind een artikel over pleasen!! En ja, ik herken het één en ander!
Rijst vooral de vraag, waar het ‘gewoon’ aardig zijn voor een ander ophoudt en behoefte aan waardering begint!
Dat laatste blijkt, volgens de geraadpleegde ‘deskundige’ te vragen om therapie! Want je probeert bevestiging te halen bij anderen.
Doormalend zie ik langdurige trajecten in coachingsland om van mijn please-gedrag af te komen, teneinde waardering te krijgen voor wie ik bén en níet voor wat ik doe!
Gut, was ik maar uit die bubbel gebleven en had ik me maar gewoon doodgeërgerd aan al die lomperds die hun bek niet opendoen.
Blijf nu zitten met de prangende vraag: “To please or not to please???”
Jeanette
4 reacties
Naar het reactie formulier
Gewoon door blijven gaan met groeten Jeanette ,er is vast wel iemand die terug groet.
Groeten van Jan en Dinie.
Blijf maar doorgaan, ik zal je groeten als ik je tegenkom. Wie goed doet, wie goe…………..
Het is zo fijn als mensen groeten. Ik was eens met een klein ventje onderweg en hij was een enthousiast groeter…De volwassenen vonden dat kennelijk leuk en zo kreeg hij vele groet reacties terug. En soms was er iemand die niet groette en maakte hij de opmerking ‘ Hij zegt niks’ . Mijn reactie was dan steevast dat sommige grote mensen nog moeten leren om vriendelijk te zijn, net zoals jij van alles aan het leren bent. Dus Jeannette, gewoon doorgaan met groeten want sommige mensen moeten nog leren om vriendelijk te zijn. En soms heb ik zelf van die dagen dat ik wat afgesloten ben en op de fiets vergeet te groeten. Dus ook ik heb nog veel te leren. Ik denk dat ik vanwege bovenstaand verhaal van jou ook weer enthousiast ga groeten.
Author
Ja, mooi he, hoe kinderen onbevangen zijn! Kunnen we telkens weer wat van leren. Trouwens, het is ook goed om te bedenken dat niet iedereen in de stemming is om te groeten; moet ook weer kunnen eigenlijk!
Dus 8 van de 10 ‘re-groets’ is fijn! Die twee zijn dan even met iets anders bezig!