Keerzijde van de slowcookclub

Koken is leuk!
De beschikbaarheid van goede ingrediënten is essentieel en recepten dienen duidelijk te zijn in handelingen en eerlijk in bereidingstijd! Behalve voor dat laatste kun je op internet je hart ophalen in receptenland. Je kiest je tafelsuccesjes en slaat ze op in je receptenapp.

Twee uitdagingen: nieuwe probeersels (onontbeerlijk voor mijn ontwikkeling op culinair gebied) kúnnen jammerlijk mislukken en koken voor 6+ personen is voor mij lichtelijk stressvol. Dus vooral met feestdagen moet ik varen op mijn klassiekers en oefenen in bulk!

Geheugengaten
De veelheid opgeslagen recepten blijft voor mij, als notoir chaoot, een struikelblok.
Net als bij de honderdtallen foto’s op mijn mobiel (equivalent van niet ingeplakte afdrukken), is ordening ver te zoeken.

wellicht brengt mijn status als pensionado hierin soelaas!! —
Vergeet soms zelfs waarover ik (kook)info wilde googelen, als in: tijdens het koken naar de bijkeukenkast lopen en niet meer weten wat je wilt halen…
Bestaan er digitale vormen van ouderdomsvergeetachtigheid?

Modder gooien
Naast het downloaden van (pre-georganiseerde) e-receptenboeken, schoorvoet ik nu in de facebookcommunity omtrent kokkerellen.
Als slowcookerbezitter ben ik, na goedkeuring(?), lid geworden van een slowcookersclub die recepten deelt. Lekker kneuterig en bovendien praktisch; miskleunen worden met tal van tips rechtgebreid!


Flabbergasted aanschouw ik het grote aantal berichten wat niet gaat over slowcook-successtories, maar over de manier waarop de leden met elkaar ‘omgaan’!! Hoe kun je in godsnaam de aanval op de persoon inzetten als diens recept je niet aanstaat? Het gaat echt ver! Leden voelen zich geïntimideerd en zijn verdrietig!
Wat begon als gezellig online kook-kransje, mondt uit in digitaal modder gooien of erger.

Nog een dingetje
Loop ook tegen iets heel anders aan in het slowcookkransje: de foto’s!! Vol enthousiasme worden complete series gedeeld. Het proces van A tot Z met tussenliggende kooktijden van 4 – 24 uur of langer.

— Daarover zijn de meningen trouwens ook verdeeld en lopen de voor- en tegen discussies soms hoog op. Net als over het fenomeen ‘übertrouw aan de slowcooker’; álles moet slow gecookt!
Degene die zegt dat lasagne uit de oven gewoon het lekkerst is, wordt gefileerd. Een ieder heeft plots een Italiaans familielid, dat zweert bij slow-cookt-lasagne! —

Terug naar de foto’s. Regelmatig wordt het eindresultaat vol trots gedeeld.
In veel gevallen zie ik een grote pan vol kots… en als ik dat éénmaal zie, gaat het tussen m’n oren zitten en vergaat me de eetlust.
Het verschilt per slowcookkok weliswaar van kleur en structuur (als in halfverteerde stukjes…); ik blijf het zien.

En dat is heftig voor iemand met emetofobie!!

Kan het natuurlijk in de groep gooien!! Maar ik denk dat er veel trouwe slowcookzielen tot op het bot gekrenkt zullen worden. Wie weet word ik geroyeerd als lid van de slowcookersclub!
Het zal even pijn doen, maar bespaart me wel alle beelden van slow-cooked-puke!!

Jeanette

Geef een reactie

Your email address will not be published.