Popje

 
Fair, onze hond, legt buiten voorraden aan. Voor mogelijke hongerwinters, maar voorál om niet te hoeven delen met welke viervoetige onverlaat ook!
Vooral ‘kauwbotten’ (gedroogde runderhuid; herkomst dubieus en bewerking nóg schimmiger) behoeven ‘rijptijd’.
Het is een ritueel. Het is een komisch ritueel. Een lust om naar te kijken.
Mijn aanwezigheid is absoluut ongewenst — stel dat ík de buit opgraaf —
Als inmiddels geoefend paparazzo, ben ik soms getuige en geniet stiekem!

Zich onbespied wanend zoekt ze een perfecte plek; vaak in de plantenborder. Gezien mijn rol als onzichtbare toeschouwer, onthoud ik mij tandenknarsend van commentaar…
Ze graaft een ondiep gat en vleit haar ‘bot’ in het holletje.
Pas dan begint het echte werk: het toedekken tot onvindbare, reukloze voorraadkamer!!
Een vaardigheid die ze tot kunst heeft verheven en waarvoor ze uitsluitend haar neus gebruikt.

Zo ontstaat over meerdere maanden een aanzienlijk botten-hof. En een hof behoeft onderhoud! Dus worden, na enkele weken, alle botten opgegraven en op mate van verrotting gekeurd. Voldoende ‘ontbonden’ (lees: vies, zwart en flubberend) betekent gelijk opeten.
Botten in minder ver gevorderde stadia van viezigheid opnieuw begraven; echter nóóit in hetzelfde gat!!

Ze beheert haar voorraden (en de tuin) uitstekend, onze Fair!
Soms doet zich echter een onverwacht probleem voor. Ditmaal is het ‘Popje’.
Ik viel op Popje en kocht haar als onverwoestbaar(…) speeltje; aanvulling op de niet onaanzienlijke partij speeltjes die er al ligt…

Popje is stoer, Popje is sterk, ziet er kek uit en Fair wacht ongeduldig met donkere oogjes tot ik Popje heb ontdaan van alle labels met waarschuwingen.
Popje gaat mee de tuin in en wordt onmiddellijk ontdaan van alle vulling. Nu zijn hoofd en lijf van Popje net zo plat als haar armpjes en beentjes.

Vervolgens is Popje een probleem; wat te doen met een plat popje wat te sterk is om te vierendelen en zonder enige inhoud.
Fair twijfelt geen moment en bombardeert Popje tot prooi die begraven moet worden ter ontbinding. Met overgave wordt Popje ter grave gedragen en liefdevol toegedekt om in alle rust tot een volgend stadium van rotting te komen.

Na enkele weken wordt Popje opgegraven en beoordeeld. Popje blijft een probleem.
Ze heeft een ingegroeide plantenwortel en is ernstig vervuild, maar de conditie van haar lijfje is onveranderd! Schoorvoetend biedt Fair mij Popje aan. Misschien kan ik het gebrek aan ontbinding verklaren.

Ik stel Popje bloot aan een ferme douche en verlos haar van de natuurlijke aanwas op haar hoofd. Ze staart mij dankbaar aan met haar ene oog.
Mijn inzet wordt gewaardeerd en Popje blijft bovengronds.
Met Fair’s vrienden Bo en Romke is Popje zelfs inzet van ruig spel en verliest daarbij een armpje. Volledig teruggebracht tot waar ze voor bedoeld is: speeltje.
Fair, plots tuttig teefje, blijft ambivalent; Popje hangend in de bek van één van haar vrienden levert toch een woest opgetrokken lip op.

Maar de hoop dat Popje de metamorfose tot eetbare smurrie gaat doormaken, heeft ze inmiddels wel opgegeven.

Jeanette

Deel met wie je een midlife pleasure momentje gunt! Makkelijk, via onderstaande links!