Ook ik…

Elke dag geniet ik van het recept van Klaas Kasma in de Leeuwarder Courant.
De dagelijkse kost wordt gelardeerd door een stukje tekst, dat meestal hilarisch is.
Over zin en onzin in de keuken.
Zo langzamerhand heb ik een redelijk uitgebreide ‘Klaas-recepten’ bibliotheek
(digitaal, maar als backup een ouderwets en onhandig knipsel archief)
Soms is het recept bewaar-waardig en een andere keer vormt het onvervalste Klaas-commentaar op de (culinaire) wereld het pareltje in het recepten boek.

Onlangs bovenstaand recept voor schorseneren. De vergeten groente die aan populariteit wint. Voortvarend en braaf een kilo(…) gekocht.
Over modder gesproken… voor ik het maagdelijk wit onder de schil bereik, ben ik al door meerdere lagen heen geworsteld. Snijplank, mes, dunschiller en aanrecht onder het zand! Aangezien een ontblote schorseneer gezwind in ijswater moet, schil ik steeds drie voordat ik alle attributen afspoel en begin aan het tagliatelleren.
De eerste baantjes met de dunschiller zijn prachtig! Dan wordt het schorseneertje al dunner en dunner en blijkt het onmogelijk om er nog een redelijke tagliatel uit te halen.
Ik frommel nog wat korte stukjes en stort het resultaat af in het ijswater.
Ik moet zeggen, dát ziet er best profi uit! Ze blijven prachtig wit onder invloed van koude en een citroentje. 

Worstel verder! En zo langzamerhand vraag ik me af wie in godsnaam dit recept heeft bedacht. Dicht ik Klaas een dergelijke sisyfus-klus toe?
Multitasken is uitgesloten, dus nadat alle schorseneren min of meer keurig getagliatelleerd zijn, stort ik mij op de kaassaus waarvan de (uiteraard iets té) rijkelijk toegevoegde wijn moet inkoken. Hoe is het mogelijk dat zo’n kort receptje een volwaardige keuken-workout is?
Te laat begin ik met de quinoa; lees nu pas in de ingrediënten lijst dat het de gekookte variant betreft! Ik jongleer druk boven het fornuis en voel (naast lichte paniek) ook een soort van slappe lach opkomen. Wat wórdt dit???
Eindelijk kan ik het bedje van quinoa spreiden voor de authentieke schorseneren-tagliatelle met kaassaus!

Het smaakt zoals het eruit ziet…
De niet-smaak van de quinoa doodt volledig de creatief(?) uitgedachte en belachelijk arbeidsintensieve schorseneren-topping!

Op dit moment zie ik hem voor me:
Klaas Kasma, gniffelend in zijn knuist om wéér zo’n quinoa-kut die erin is getrapt!!

Jeanette

Deel met wie je een midlife pleasure momentje gunt!
Makkelijk, via onderstaande links of facebook!