Oldtimer toerrit

Afgelopen weekend meegedaan aan een heuse oldtimer toerrit. Bedrijf van een vriend/collega van Y vierde het 150 jarige bestaan met onder meer deze rit. Onze Taunus viel binnen de toegestane leeftijd van 40+. Naast het feit dat ie oud genoeg is, wilden we het feest meevieren. Een familiebedrijf wat zich uitstekend staande weet te houden in deze tijd verdient alle respect! Alle andere ‘Brebo’s’ (naam van de vriendengroep (ex)collega’s) deden mee, dus naast een leuke rit ook gelegenheid om gezellig bij te kletsen!

Eerst moest het vehicle in concoursstaat worden gebracht! Geen fanatieke OTF’s (oldtimerfans), dus is er wat in te halen! Gepoetst, gepimpt, geaaid, gelucht(!), bandjes eraf, bandjes erom, technische controles en keurinkje. De dag voor de tocht besloot ik even te gaan proefzitten. Te weinig fan om daar écht blij van te worden!!
De rugleuning houdt halverwege je rug op; pak je wel makkelijk iets van de achterbank, maar bij een frontaaltje ben je doormidden.
Waren het de beginjaren van de gordel? Braaf ingesnoerd word ik tegen de stoel geplet!! Gelukkig belooft het weer matig warm; airco ontbreekt. Zit wel een luxe kachel in met 3 standen, dus koud krijgen we het niet! Ik loop een laatste inspectieronde en zie van álles wat mij zorgen baart!! Onterecht zo blijkt later; het echte debacle bleek onzichtbaar!!

Gewapend met een keur aan kussentjes ter steun van (mijn) wrakke plekken, toeren we op zaterdagmorgen in alle vroegte over de snelweg, richting feestgebeuren. Ik wilde ‘binnendoor’, zodat we bij calamiteiten niet geplet worden door een achterop-stormende monstertruck. Maar Y overtuigde mij met zijn rotsvaste vertrouwen in het staaltje ouderwetse Ford techniek. Dus pruttel ik tot ‘slechts’ halverwege over wat ik voel trillen, hoor ratelen, zie bungelen en ruik aan vage, verdachte en muffe luchtjes. Dan ontspan ik en ga me zelfs verheugen op de komende toerrit. En ách, hoe magnifiek is het als we aankomen! Old alom! Pláátjes van Old Fords helemaal spik en span en old eigenaren, evenzo glimmend, dan van plezier! Iedereen is enthousiast, de sfeer geweldig. Gewapend met de routebeschrijving gaan we op pad.

Genietend van prachtige vergezichten en coulissenlandschappen in het Groningse- en Drentse land toeren we in een karavaan van ouwetjes rond. Enthousiast publiek fotografeert, filmt en zwaait. Zo’n vijftien kilometer voor de finish gebeurt het!! Terwijl we een kruising naderen zwengelt Y de versnellingspook dusdanig heen en weer, dat zelfs ik zie dat deze vrij wel heul, héúl ‘vrij’ is!! Op de kruising constateert Y doodgemoedereerd dat de pook niet meer werkt. We halen de overkant en eindigen in de berm, beschamend gepasseerd door veel oudere exemplaren in volle glorie, die ons sterkte toetoeteren!!
In Bunne (of all places) vinden wij ons Waterloo (Napoleons ‘of all places’) Y rommelt nog wat en even later houdt hij het pookje los in z’n hand. Je kunt mij wegdragen! Proest nog: “Beter de pook dan het stuur!”, maar dit betekent wel einde rit!
Even later komt de ‘bezemwagen’ langszij en vraagt of we (auto)pech hebben. Y zwaait vrolijk met de pook door het open raam; de situatie is duidelijk! Met kunst- en vliegwerk zorgen de ‘bezemboys’ dat wij in de derde versnelling naar de finish kunnen rijden en alsnog de rest van de festiviteiten kunnen meemaken!

En als we dan worden opgewacht door de ‘Brebo’s’ is de (platte) humor niet van de lucht!! “Y hield z’n pookje in de hand en toen deed hij het niet meer!” De aangedragen ‘oplossingen’ zal ik jullie besparen! Humor onder vrienden kan ook te intiem zijn!!
Eén ding is nu al zeker: zijn losse pookje ‘houden we erin’…

Jeanette

Volg/like Midlife Pleasures nu ook op facebook
Deel dit verhaal makkelijk met anderen via onderstaande links