Hoe het ging…

Een soort ‘honeymoonweekend’ leek me wel wat, maar zaken gaan voor het meisje (ook al is ze de kersverse bruid), dus gewoon aan het werk.
In mijn blog van 23 november vorig jaar (http://www.midlifepleasures.nl/alledag/om-praktische-redenen/)
was het al duidelijk; ergens zou getrouwd gaan worden en afgelopen donderdag was het zover.
En het is ons gelukt: we hebben allebei (uiteindelijk) “ja” gezegd!

Hoewel alles ‘uit praktische overwegingen’ zou plaatsvinden, sijpelt ergens emotie binnen! Vreemd genoeg het eerst bij Y, terwijl dat juist zijn verwijt
(= emotie…) aan mij was!
“We willen het puur praktisch houden, ga jij het op internet zetten!!”
“Dat is humor!” vind ik, “Met een dubbele laag. Dat snapt toch iedereen?”
“Ik niet!” briest hij, “Dus een heleboel anderen ook niet!”
Sus hem met de opmerking dat mensen zonder humor mijn blog niet lezen,
maar het is al te laat.

De éénna-goedkoopste ceremonie en daarmee het dichtst bij ‘praktisch’, is er eentje van twintig minuten.
Waarmee de deur gelijk op een kier ging; je mag een paar gasten meenemen!!
Voor we het wisten hadden broer en zussen met partners en een paar goede vrienden die ook geen ‘no for an answer’ namen, zich naar binnen gewurmd!
“Zie je wel, jij nodigt iedereen uit!”, kreeg ik te horen.
— dit argument zou voor de rechtbank geen stand houden, maar Y’s overtuiging hierin bleef overeind!—
Argumenten vlogen over en weer. En met de uiteindelijke conclusie dat een huwelijk zonder bubbels toch wel saai is, kwamen we ‘in goede harmonie’ tot een heus ieniemienie bruiloftsfeestje!!

Dus togen wij gepikt en genaaid stadhuis-waarts, met het dubbele gevoel van ‘functioneel met een feestelijk randje’.
Aldaar kennis gemaakt met de ambtenaar van de burgerlijke stand (haar verzoek om een kennismakingsgesprek hadden we als onnodig afgewezen) en namen plaats in de trouwzaal(!).
En wat was het heerlijk dat we niet alleen waren!!
Ik zou als eerste “ja” zeggen en kreeg dus ook als eerste de vraag waarom ik met Y wilde trouwen…
— hadden we nou verdomme dat gesprek maar wél gehad! —
Vliegensvlug maakte ik een afweging wat ‘gepast leek’ of wat mijn hart mij ingaf: “Ik houd van hem, hij heeft humor en is zó trouw!” Het bleek voldoende.
Y kwam, met meer bedenktijd, tot een liefdevol “Ze kan geweldig koken!”

Al snel kwamen we bij het moment suprême, waarop wij elkaar het jawoord moesten geven. Totaal onvoorbereid kreeg ik op strenge toon, aangesproken met mijn drie voornamen én achternaam de plichten te horen die de huwelijkse staat voor mij als vrouw inhielden.
— in een filmpje van dit moment is voor eeuwig mijn non-verbale reactie op de huwelijkse ketenen vastgelegd… —
Y had mij al weken grijnzend om de oren geslagen met deze teksten, maar ik verkeerde in de zalige onnozelheid dat zulks toch echt verleden tijd was!
Mijn jawoord ging verloren in lachend protest. Maar de ambtenaar was streng en ik moest volmondig toegeven dat ik aan boord van het huwelijksbootje stapte!  
Y zijn “ja” volgde snel en triomfantelijk!  

Onder een regen van romantische rode rozenblaadjes daalden wij vervolgens als echte…lieden de trap van het stadhuis af om vervolgens, geheel om praktische redenen, de innerlijke mens te gaan versterken!

Jeanette

Delen is lief! Makkelijk via onderstaande links of faceboook