Het bekende fenomeen van de diepe kuilen op het strand, bewaakt door moeders met kinderen of de hond, schrijven we gemakshalve toe aan onze oosterburen. Een schurend conflict van lang her, ligt plots weer vers in het geheugen. Zo langzamerhand betwijfel ik of dit vooroordeel wel helemaal terecht is. Ook ons, kaaskoppen, is buitengewoon territoriaal gedrag niet vreemd; de vlaggetjes ontbreken, maar de middelen om op niet mis te verstane wijze “Dit is van mij!!!” te duiden zijn talrijk.
Moet zeggen dat ik erg gesteld ben op enige privacy. De eerste keer dat wij met onze ‘beginnerscaravan’ een plaats toegewezen kregen in een rijtje uitbundige vakantievierders, moest ik even slikken:
1. Hoe kregen wij ons sleurhutje tussen een mega vouwcaravan en een tunneltent met 4 compartimenten?
2. mochten we besluiten daar ook nog ons voortentje tussen te frummelen, waar moesten we die dan bevestigen, zonder burenruzie?
‘Movers’ waren nog geen algemeen goed, dus ineens kwamen buren wél van pas.
Iedereen sprong overeind om ons (bescheiden) bakje in een te kleine opening te duwen.
Zoals je met opgetrokken schouders door een dichte menigte loopt, zetten wij met ‘ingetrokken buik’ de voortent op. Constant overleg met de buren of die ene haring wel dáár de grond in mocht, tussen hun scheerlijnen. Terreinwinst viel nergens te behalen, dus de sfeer buitengewoon gemoedelijk. Dat buurman tot diep in de nacht met een goeie vriend doorhaalde onder mijn open caravanraam, deed mij slechts verlangen naar goeie oordoppen. Het vogelconcert tijdens ons ontbijt werd muzikaal ondersteund door zijn monotone gesnurk!
Na een week ontworstelden wij ons weer aan de kampeerplek en besloten een volgende keer toch te gaan voor iets meer ‘lebensraum’…
En nu, vele jaren later, staan we op een plek waarop onze eerste caravan wel vier keer past, zonder bonje met de buren. Ook wij zijn gegaan voor iets meer comfort, dus de sleurhut is aangepast aan ‘de wensen des (leef)tijds’(…)
Alle plekken op deze camping zijn echt royaal bemeten en dus komt de territoriumdrift in alle hevigheid naar boven!!! Heb de psychologische achtergrond van deze begeerte nog niet bestudeerd maar vraag me af wat de vergrotende trap van ‘meer’ is??
Hoe meer, hoe hebberiger?? Maar al die koninkrijkjes die moeten worden uitgezet als zijnde ‘VAN MIJ!’ leveren wel heerlijke beelden op!!!
Stel, 100m2 aan kampeerplek — hoe royaal is dat — waarbij de enige écht zichtbare grens de helft van het wc/douchehok is.
Dan begint dáár dus de ‘chinese muur’: 7 meter windscherm naar het midden van het veld! Haaks daarop wordt de andere kant van het domein afgesloten met opnieuw meters windscherm.
— arm aanlandig koepeltentje wat ineens is onttrokken aan het zicht, maar zelf ook compleet verstoken van enig campinggebeuren. Probeer maar eens verhaal te halen bij je territoriale, schraapzuchtige buurman… —
Omdat er ergens in- en uitgangen moeten zijn, worden noodzakelijke doorgangen gemarkeerd met droogmolens of wasrekken; elke vorm van ‘welkom’ angstvallig omgezet in ontmoediging tot enig contact!
En wij?
Staan keurig in een hoekje, hebben een functioneel windschermpje
en iedereen is welkom zonder kloppen…
mochten ze de moed hebben om onze rottweiler te passeren, die aan een 10 meter lange lijn de grenzen bewaakt!
Jeanette
Delen is lief! Makkelijk via onderstaande links of faceboook
2 reacties
? kijk, daar komen onze grensbewakers weer goed van pas ?
#Loyal zou zelfs nog een geul om het terrein graven ?
En ze noemen het “grensconflicten” in de psychologie. Hoe meer ruimte je hebt, hoe minder conflicten. En ook nog een wachter voor de deur….Jullie vakantie kan niet meer kapot…..