Dan moet de ochtend nog beginnen…

Nieuwe gluten-vrije crackers proberen. Van buiten ziet alles er veelbelovend uit. Studeer (te) lang hoe het doosje open moet! Geperforeerde breuklijnen leiden naar niks, bovendien blijken insteekgleufjes het openmaken niet te overleven.
Eenmaal de verpakking eraf gerukt, blijft er een geseald geval over waarin ik de crackers vermoed. Workout om dit open te wurmen zonder te veel schade.
Daar zitten dan de crackers, stijf in de verpakking geperst.
Om de eerste eruit te krijgen, moet je drie omhoog trekken, waarvan er altijd minstens eentje afbreekt. Die kapotte kan ook niet terug, dus gedoemd twee of drie te eten.
Uiterlijk: hard, krom en een vaag kleurtje. Oogt eerder als therapeutische knaagkoek voor konijnen met te lange tanden.
In de overtuiging ‘gezond’ en zonder gluten te produceren, is voor het gemak de smaak vergeten; ze zijn werkelijk niet te vreten.
Hond lust ze ook niet en ik heb geen konijnen.

In de hectiek van de ochtend, weet ik niet meer of het water in de ketel al kookte toen ik het gas uitdraaide.
— jaartje ouder, maar ik voorkom in ieder geval droog gekookte ketels en/of verwoestende explosies… —
Kom er pas achter als ik thee inschenk, die lauw is en verdacht slap oogt.
Proef… klap in m’n gezicht: te slappe earl grey gemaakt van ongekookt water. Zelfs braaf nog even laten trekken!
Had op mijn ogen moeten vertrouwen toen ik zag dat er iets niet klopte, maar de ware tea-addict in mij snakt naar dat eerste slokje!
Als oertheeleut is het een ding, dat mislukte eerste bakje!
Gewoon FOUT begin van de dag!!

Bij gebrek aan alternatief besmeer ik m’n getver-crackertjes licht met boter. Buitengewoon moment als ik een lepeltje home-made vijgenjam van de eerste batch over het sneue ondergrondje uitsmeer. Het geeft een gevoel van spijt; de jam verdient beter! Ben ook trots op een jammetje uit eigen tuin!
— bleek een felle strijd, wie als eerste bij de rijpste vijg was! De merels hebben ontdekt dat vijgen superfood is en zijn uiterst kritisch over het beste moment van consumeren. En já, dat is precies wanneer ík ze ook wil!! Terwijl ik pluk staren tal van mereloogjes mij verwijtend aan!! —

Heb m’n jam nog niet geproefd, dus lik ik de jamlepel af
…
…
Laat ik zeggen dat ik in mijn overtuiging gezond te produceren, dus met zo min mogelijk suiker, érgens in het proces de smaak enigszins ben kwijtgeraakt.
Ondanks de steranijs, geraspte gember, citroen- en sinaasappelsap en zo min mogelijk biologische (!) geleisuiker proef je nog nét dat het toch echt vijgenjam betreft. Had zelfs in mijn enthousiasme deze en gene al een potje yummie vijgenjam beloofd. (niet getreurd hoor, er hangt nog genoeg te rijpen voor de herkansing!)
De ‘geleiproef’ is het enige in de receptuur wat werkelijk perfect gelukt is…

Pfff, en dan moet mijn dag nog beginnen…

Jeanette

Delen is lief! Makkelijk via onderstaande links of faceboook