Voor de nieuwe lezers is het goed (én leuk) om eerst Denemarken (1) http://www.midlifepleasures.nl/mijmeringen/denemarken-1/ te lezen in voorbereiding op onderstaand vervolg.
Dag twee behelsde toch een soort inburgeringscursus ‘campinglife-very-basic-with-a-group’. Zo’n natuurcamping ontbeert een kampwinkel, voor boodschappen moesten we naar een naburig dorp.
Dat vereist planning! Niet voor één, maar voor meerdere dagen!!
Met mijn aangeboren gebrek aan (huishoudelijke) discipline, was het bedenken van de noodzakelijke boodschappen voor vier personen voor één dag al een dingetje…
Nu moesten we voor minimaal twee dagen alles in tents halen!!
Bovendien was er de afspraak dat we ergens in de komende dagen gezellig een gezamenlijke maaltijd voor de groep samenstelden. Voedzaam en gezond…; “Dan kwam je met pannenkoeken met suiker niet weg!”, panikeerde ik!
Gelukkig was daar H, rots in de branding voor mijn licht chaotisch brein.
Binnen de kortste keren hadden we de complete food and beverage planning rond, inclusief een verantwoorde groepshap!
Eerlijk gezegd heb ik geen idee hoe lang onze vakantie in Denemarken destijds duurde, wat kan duiden op onderliggende traumaatjes, die nu wellicht weer opborrelen!
Eén nog steeds wél vers in het geheugen liggend traumaatje was het sanitair; de douche- en pleewagens aan het begin van het veld.
Het verdelen van de schoonmaakbeurten baarde mij zorgen.
— als ik íets belangrijk vind tijdens mijn vakanties, is het een brandschone plee!! Eéntje waarop ik lekker kan nestelen om in alle rust te doen waarvoor ik kwam —
Niet voor iedereen gelden dezelfde schoonmaaknormen en met enige argwaan zag ik dat veel mannen genereus gingen voor pleecorvee!!
Wurmde mezelf ertussen om ten minste één dag schoon te tronen.
Maar al spoedig bleek een dagelijkse poetsbeurt bij lange na niet voldoende...
Voor de watervoorziening waren we aangewezen op bronwater, wat uit de grond werd gepompt.
Het (in mijn ogen)verdachte bruine kleurtje bleek een ‘gezonde’ hoeveelheid ijzer in het water te zijn.
“Natuurlijker kán het niet!!”, kwijlden de back-to-nature-isten.
Daarover dacht ons spijsverteringsstelsel en dat van de meeste groepsleden toch anders. Reeds de tweede dag spotte ik verschillende collega-kampeurs, die zich in een stijf galopje richting pleewagen begaven.
Binnen de kortste keren was het hele kamp al kotsend aan de schijt!!
Het was gezellig in de pleewagen…
corvee opgeschaald naar ‘indien nodig’…
Het groepsgebeuren was een kwestie van wennen. Na enkele dagen voelden we ons niet meer ongemakkelijk als we alleen voor onszelf koffie of wijn inschonken of ons van de kampvuurkring distantieerden. — een groep kan leuk zijn, maar ook snel veel —
We leerden de anderen een beetje kennen en waar feiten ontbraken, vulde onze fantasie dat aan! We creëerden de ‘ontbrekende’ partners van de alleengaanden, evenals de redenen waaróm ze ontbraken…
In sommige gevallen was het ontbreken van een passende deksel zó begrijpelijk!!
Neem Elina. Ze was alles wat wij niet waren (op zich is dat al knap) en dus zó irritant! Ze had ook een kind (best zielig) en we vroegen ons ook af waar dat vandaan was gekomen…
Mogelijk een one-night-stand met een door alcohol beneveld brein.
Elina was een moderne moeder, dus voor zoonlief was het geen ‘mama’ of ‘mam’, maar “Eeeeeeliiiiinááááá!!!” en dat de héle dag plus een deel van de nacht!
Tenten zijn gehorig…
Elina had ’s morgens om 7 uur al mínstens 8 kilometer gewandeld.
Op zich heb ik daar geen moeite mee, zolang je dat niet vóór de koffie luidkeels over het veld tettert … en na de koffie ook niet!!
Elina had ‘álles voor elkaar’. Een ieniemienie koepeltentje, 1 ieniemienie stapeltje kleding pp en exact het juiste equipment-to-survive!
Én met militaire precisie ingericht, waardoor ze nooit misgreep of iets kwijt was.
Ook dat wilde ik niet horen (in onze monsterlijk grote bungalowtent met vier kledingkasten en voorraad voor 6 weken), maar Elina was niet te stuiten.
— pyromanische neigingen waren mij tot dan toe onbekend… —
We hadden het nodig, H en (vooral) ik, ons dagelijks uurtje evaluatie voor het slapen gaan! Zoveel grootmoediger wist zij mijn moordneigingen terug te brengen tot behapbare irritaties.
– wordt vervolgd –
Blijf gezond!
Jeanette
PS, volgende week 1 keertje géén blog; lekker ‘archiefjes’ lezen!!
Delen is lief! Makkelijk via onderstaande links of faceboook
Recente reacties