Nee!!

“Je moet ‘nee’ leren zeggen!”, is een veelgehoord advies.
Maar wanneer zeg je ‘nee’ en waartegen?
En hoelang blijf je nee zeggen?
Zeg je ‘nee’ tegen jezelf? Of tegen wat je jezelf oplegt?
Of ‘nee’ je alleen tegen anderen. En welke anderen dan? Dichtbij, vage kennissen, passanten??

Vorige week besloot ik geen blog te plaatsen.
Voor mezelf had ik al een lijst met (hele gegronde) redenen bedacht waaróm niet.
Daar begint het gesodemieter: ik moet mijn ‘nee’ gaan onderbouwen!! Aan mezelf notabene!!
— in die tijd had ik drie verhalen kunnen schrijven en ‘opgetuigd’ plaatsen —
WTF, voor wie zat ik me te verontschuldigen??
Natúúrlijk begon ik met zelfkritiek (psychologenvoer): “Geen discipline, geen planning! Slappe hap!” etc.
Tot ik me realiseerde (verhelderend-moment-van-zelfreflectie) dat ik schrijf omdat IK het leuk vind!!
Een vervelende bijkomstigheid is dat er anderen zijn die het leuk vinden om te lezen wat ik schrijf en wellicht erg teleurgesteld zijn als ik “nee” zeg tegen mijn blog…
En voilà: het verstikkende dilemma van mijn “NEE” is een feit!!!

 
De ene ‘nee’ is dus de andere niet!! Je hebt makkelijke nee’s
Ik heb besloten Bol.kom zoveel mogelijk te boycotten, sinds ik zwart op wit exorbitante (bekt lekker, bedoel walgelijke) prijsverschillen heb ontdekt; in het voordeel van bol uiteraard.
Ik zeg dus “NEE” tegen bol!!
Geen scheve gezichten, geen ongemakkelijke gesprekken, geen gevoel van onbehagen, geen eindeloze denksessies ‘wel-of-niet’ en geen schurend gevoel een ander tekort te doen (behalve bol dan, maar dat schuurt fijn!)

Je hebt dus makkelijke nee’s, en moeilijke, eerlijke nee’s, valse nee’s, verdrietige, kwetsende, boze nee’s, liefdevolle nee’s, kordate nee’s en twijfelnee’s…
Y heeft er minder moeite mee: “Gewoon eerlijk zijn!”
Dat is voor mij te kort door de bocht. Het is geen kwestie van eerlijk of oneerlijk; je wilt de ander niet kwetsen of teleurstellen.
Wurm mezelf steeds weer in wollige omschrijvingen om de pijn te verzachten.
En dat slappe “Eigenlijk liever niet, maar…”, waarbij ‘eigenlijk’ en ‘maar’ voor de ander een oorverdovend “JA!” is!

Ik oefen! Ik oefen in duidelijk zijn wat ik wél of (vooral) níet wil!
Ik oefen mijn “NEE!”
Begonnen binnen huiselijke kring, wat allerminst een veilige keuze blijkt te zijn;
“Jezus, is dit de leeftijd?? Vroeger was je nooit zo bitchy!!”…
…
…
…

De enige waartegen ik steeds volmondig en uit de grond van mijn hart “NEE!” roep is mijn hond.
Die denkt inmiddels dat ie zo heet en reageert dus sowieso niet; de welbekende ‘bananen’ van een puberende viervoeter!

Jeanette

Blijf gezond en in contact; met jezelf en met anderen!

Delen is lief! Makkelijk via onderstaande links of faceboook