Lillen of fillen

Het is een kwestie van perceptie; meerdere factoren samenbrengen tot één beeld.
Hier slechts één hoek waarin ik kan aanschouwen. En wat ik zie maakt me niet blij.
Zakkerig, slap en gerimpeld; dit wíl je niet…
Voorzichtig tik ik ertegen aan; behalve een lebbertje naar voren en eentje naar achter verandert er absoluut niets aan de verschijningsvorm!


Geen idee waar ik op hoop als ik het aanraak, maar ik verlies het vertrouwen in enige verbetering. Zou dit soort moedeloosheid een midlife-dingetje zijn? Je troosteloos neerleggen bij zaken die je niet kunt veranderen?
Of koester je trots elk bewijs van langer leven, in heel je fysiek?

Zwaartekracht is een gemeenschappelijke factor waarop we, zonder takelende cosmetische ingrepen, weinig invloed hebben.
Wie trouwens de ontwikkelingen volgt in de wereld van ‘wanhopig corrigeren van een natuurlijk proces’, staat nergens meer van te kijken.

Bedenk het en het kan worden ‘gemaakt’. De aanbieders worden talrijker, de drempels lager en de resultaten universeler. Ik kan wat hebben; zelfs alle begrip voor een corrigerende tik aan moeder natuur, wanneer ze bij de ‘bouw’ enigszins sneu uit de bocht is gevlogen!
Maar ideeën van ‘een tikje in de goeie richting’, ontsporen vele malen vaker!

Neem de witte-bekken-maffia; rechtlijnigheid was al gewenst, maar dat Joling-wit als iemand breeduit glimlacht.
en glimlachen zúl je, om het spekken van de witte-bekken-maffia-kas te rechtvaardigen!
Waarom de natuur overtreffen? Kijk, vergane-glorie-geel hoeft ook niet, maar er zijn grenzen aan toonbaar wit!

Oooh, en nog ééntje, waarvan de uitwassen mij met stomheid slaan: opgespoten lippen!!
Heb ik het niet over een ‘verleidelijke, vrouwelijke welving’, nee, deze monsters tarten elke voorstelling van normaal (dagelijks) gebruik!
Zou je trouwens, na veelvuldig fillen van de lippen, risico lopen op een ‘lipverzakking’?

Dat ook je lippen twee lillende zakjes worden waarvoor speciaal bestek moet worden uitgevonden?

Want: lillen is ‘not done’!
Na je zwangerschap lijden onder lege tieten en een slappe buik??
Come ón zeg, don’t wúrriiee!!! Doe de ‘mommy-makeover’!
Drie voor de prijs van ééén!!

Ik word oud! Ga zeiken over ontwikkelingen die toch niet te stoppen zijn. En aanleiding was mijn eigen flubber-frustratie. Dat ik, wanneer ik lig en mijn arm op een bepaalde manier optil, geconfronteerd word met een zakkerig, slap en gerimpeld stukje onderarm!!
Let wel: níet mijn kipfilets; lillend slap, maar geenszins rimpelig!
Nee, dit rampgebiedje strekt zich uit van kipfilet tot halverwege mijn pols, aan de onderkant van mijn opgeheven arm!

Na rijp beraad en het inschatten van risico’s op verstoring van zinderende nachten als gevolg van een flubbertje hier of daar, besluit ik het probleem volledig Zen en ingreep-vrij op te lossen:
een flanellen pyjama met lange mouwen!

Jeanette

Delen is lief! Makkelijk via onderstaande links of faceboook

1 reactie

  1. Dat we ouder worden is een vaststaand gegeven en de wijze waarop ons lichaam ons tot nu toe heeft gediend is bijzonder. Ook al Krijgen wij kwalen en worden we ouder…….het dient ons. Het is het huis waarin wij wonen. Ons huis met zorg omhullen lijkt mij op z’n plaats. Ons huis met zorg onderhouden lijkt mij de meest effectieve wijze…

Laat een reactie achter op Sjoukje Reactie annuleren

Your email address will not be published.