Leegte…

Ik zit nog volledig in de Truus en Toos modus; probleem nog niet opgelost en geen enkele stoere ridder(es) wierp zich op om de migratie in goede banen te leiden.
Wel veel tips en dat is lief; ben aan het overdenken welke ik ga gebruiken.
Dus mijn ‘bloghoofd’ voor deze zaterdag is nog leeg!!
Die leegtes, dat is toch wel een midlife — and fár beyond — dingetje.
Alsof plots alles wat je paraat zou moeten hebben even op reis is naar een ander lichaamsdeel en daar ook hardnekkig blijft.

Meestal merkt niemand dat en kun je het zwarte gat in je geheugen prima maskeren, maar soms moet je met de billen bloot.
Kom thuis met vier in plaats van vijf ingrediënten voor het avondeten, omdat ik BG (By God) niet meer kon bedenken wat dat vijfde was…
Murmel het excuus van een bewuste actie in het kader van consuminderen maar, afhankelijk van de status van het ingrediënt, kan ik dat niet altijd verdedigen.
Het komt erop neer dat een ander voor één boodschap naar de winkel gaat.

Vaak ben ik ook de enige die de leegte bewust ervaart.
— en dat houd ik graag zo! Dat is geen kwestie van schaamte; je hoeft die kleine beperkingen niet te etaleren —
Bij mij slaat die volslagen onwetendheid, die überleegte plots toe wanneer ik al weken naar volle tevredenheid in m’n nieuwe outfit woon en me ineens afvraag: “Wat had ik hiervóór in vredesnaam aan?”
Worstel me door wat (schone) wasbulten heen voor een ‘och-ja-natúúrlijk’ moment, maar meestal moet ik terug naar hard bewijsmateriaal, zoals foto’s.

Over píjnlijke leegtes gesproken…
Niet meer weten welke aandoening, diepe depressie, aandoenlijk verlies of dodelijke ziekte iemand heeft, terwijl je daar onlangs uitgebreid verslag van hebt gehad.
Het achterhalen van de (juiste!) aandoening is een heikel pad; met de nodige tact tast je af welk gebied het pijnpunt vormt. Open vragen met véél ruimte voor de ander om ‘los te gaan’ geven soms houvast.
En dan nog moet je uiterst voorzichtig zijn; mislukkingen hebben geresulteerd in verloren vriendschappen!!


Zou het fijn zijn, als je je niet meer bewust bent van die leegtes? Maar onbewust van leegtes, betekent ook onbewust van (storende) gedachten.
Leef je dan vrij en blij in een gedachten vacuüm? Of mis je elk houvast met de wereld om je heen, met de werkelijkheid van de dag? En met je naasten?

Ik ga die enkele leegte koesteren, want het betekent dat ik de rest nog redelijk ‘op een rij’ heb!!
En zodat ik die éne boodschap stralend en met verve kan rechtvaardigen : “Wees blij dat ik maar éven een leegte heb, hoe zou jouw leven eruit zien als ik in continue ‘staat van leegheid’ zou zijn??”

Jeanette

Delen is lief! Makkelijk via onderstaande links of faceboook

4 reacties

Naar het reactie formulier

  1. mooi jeanette, geruststellende gedachte

  2. Het zijn onschuldige leegtes Jeanette. Hier en daar een briefje met wat notities geeft houvast tenzij………… je vergeet waar deze notities over gaan.

  3. Hoe meer je over die leegtemomenten piekert hoe leger ze worden, immers: wat je aandacht geeft groeit… (of is dat een al te mannelijke uitdrukking)… Geniet van je leegtes, ze vullen zich vanzelf weer op… (of is dat dan weer een vrouwelijke aanpak…)

  4. Soms zijn die leegtes blijkbaar nodig..! Ze geven aan dat je hoofd overvuld is en zelf even wat deurtjes sluit, zodat je daarna weer wat ramen kunt openen om door te luchten….

Laat een reactie achter op Hadewych Reactie annuleren

Your email address will not be published.