Kerst 2018…terugblik

‘Nee, dit jaar een heerlijk rustige kerst!’ Kerstavond elders, eerste kerstdag wordt van mij niet meer gevraagd dan pesto-pasta en sla en tweede kerstdag zijn we samen en creëren we een feestmaal uit alle voorraden die we toch hebben ingeslagen.  

Maar wee: ontbrekende kerststress is dodelijk! Geen paniek om menu’s, boodschappen, last minutes, deadlines, versierselen, schone ramen, plees en vloeren.
Een gevaarlijk soort gezapigheid neemt bezit van mij en daar gaat het mis.
Niks hoeft, alles mag.

Terugmijmerend naar vorig jaar, toen ik met het snot voor de ogen als een kip zonder kop de zaken op een rijtje probeerde te krijgen, me angstvallig aan ellenlange (vaak onzinnige) lijstjes vastklampend als een drenkeling aan een stuk hout.  

Door het gebrek aan lijstjesstructuur verlies ik de weekindeling uit het oog en spiek op m’n telefoon welke dag het is! Plots is het te laat voor de kerstkaarten. Mezelf sussend dat een ieder de schuld bij PostNL legt, ga ik toch voor “gezellige kerstdagen!”; kniesoor die daarover valt. 

Met een supermarkt die 365 dg per jaar geopend is, valt ook daar geen adrenalinestoot te halen. Niks dramatisch ineenstorten voor de net gesloten deuren vanwege een onontbeerlijke ingrediënt wat je vleesschotel nodig had.

En nu?? Bingewatchen? Ineens kan ik niet kiezen uit de lijst van 100 aanbevelingen. En bingewatchen plán je niet voor tweede kerstdag. Doorhalen voor de buis ontstaat spontaan; om één uur ’s nachts elkaar aankijken en dan gaan voor nóg een aflevering, en nóg één!!
— bingewatchen is trouwens wél perfect voor halfwas-bejaarden met een lichte neiging tot vergeetachtigheid, want bij één aflevering per week ontstaat een sinkhole in je geheugen, waarin de vorige aflevering totaal verdwenen is —

Verveeld pak ik de stofzuiger, die precies op dat moment de geest geeft na 15 vreugdevolle zuigjaren! Plots is stofzuigen een absolute levensbehoefte, maar zelfs Coolblue bezorgt niet op tweede kerstdag…
Pfff, hoe had ik mij verheugd op een paar aanééngesloten (2) vrije dagen met een zee aan tijd, in te vullen naar behoefte.

Verveling knaagt aan de randen van mijn kerstgeluksgevoel. Ik plof op de bank met nóg een appelbol en bedenk of ik die weg zal spoelen met koffie of met wijn. Dreigende kerstkilo’s negerend ga ik voor wijn; wellicht een stap naar de vrolijke noot in mijn treurige kerstbestaan.

Het is duidelijk: ik lijd! En wel aan een heuse kerst-depressie!! Mijn lief herkent de symptomen en zorgt voor een goed maal als bodem voor de overige glaasjes troost. Snikkend van het lachen rol ik niet al te laat in bed en verheug me op de vrolijke, vroege tonen van de wekker als start van een normale dag! 

Jeanette

Deel met wie je dit Midlife Pleasure momentje gunt!
Heel gemakkelijk via onderstaande links!

5 reacties

Naar het reactie formulier

  1. Wat heerlijk zo’n rustige Kerst zonder stress. Ik herken het wel een beetje, Wij hadden dit jaar ook voor het eerst geen verplichtingen thuis. Maar ik moet zeggen dat ik het toch wel voor herhalign vatbaar vond (volgend jaar). Overigens aan jullie en aan alle lezers een goed en gezond 2019 toegewenst!

  2. Volgend jaar zullen we aanschuiven aan jouw kerstdis, om erger te voorkomen?Gelukkig nieuw jaar?

    1. Uitstekend plan!!

  3. Haha, ja soms is het ‘verlangen’ naar niks moeten, groter dan het daadwerkelijke hoeven… Je vervalt in een staat van niks doen.. ( nou ja, er is hier altijd nog wel achterstallig… waar ik niks mee wil doen) Toch zijn zulke niks dagen best zinvol!
    Besef je daarna dat iets doen jezelf weer kan motiveren en inspireren! Blijkt maar weer uit je Blog ?

    1. “vervallen in een staat van niks doen”… wat een heerlijke uitdrukking!! Hou ik erin!!

Laat een reactie achter op Mary Reactie annuleren

Your email address will not be published.