Hogenood

Illustratie: PienIllustratie: Pien

De blaas, of beter gezegd, de controle daarover is voor mij toch wel een midlife issue, een ‘dingetje’.
Mijn actieradius met volle blaas is aanzienlijk korter dan jaren geleden.
Triggers als koffie en water moeten met mate worden ingenomen als er een autotrip op het programma staat van meer dan een uur.

Na geduchte training voorkom ik steeds vaker het gênante achter een boom of geparkeerde auto wegduiken, om mijn plas de vrije loop te laten.
En hoe groot is mijn opluchting nadien! Een vochtig kruis (net nu geen papieren zakdoekje) en steevast bespetterde schoenen, kunnen mijn van plasstress bevrijdde gevoel niet bederven!

Gelukkig zijn benzinestations steeds beter ingespeeld op de sanitaire behoeftes van (vooral) vrouwelijke reizigers.
Dramatisch was het als ik er, na een hoge-noodstop voor de deur van het buitentoilet, achter kwam dat je binnen een sleutel moest halen! Tegenwoordig ren ik naar binnen, zie in het voorbijgaan op het schoonmaakschema dat mijn wc-bril net is gereinigd en ik dus rustig kan gaan zitten. Zorg wel áltijd voor een vijftig eurocent muntje onder handbereik; een draaipoortje kan voor netelig oponthoud zorgen!

Bezoek aan kapper, schoonheidsspecialiste, Ayurvedische massage of pedicure, dient nauwkeurig te worden gepland, om niet halverwege de behandeling al dan niet nat, naakt of half geolied een buitengewoon slecht getimede pisstop te hoeven maken.
Bij thuiskomst zijn de laatste meters altijd het meest precair!
Kan ik tot de voordeur nog enigszins normaal lopen; eenmaal uit het publieke zicht, strompel ik met m’n benen over elkaar, onderwijl riem en broek losmakend, naar de wc.

Ook de nachten vergen enige aanpassing. Ik word wakker. En, hoewel ik niet écht hoef, voorkom ik rusteloze dromen door naar de wc te gaan.
De deur van de plee heeft z’n eigen, krakende geluidje. Zodra ik dat hoor, verdubbelt de ‘nood’! Een soort Pavlov reactie, maar dan van mijn blaas!
Als ik niet als de sodemieter op de pot kom, gaan de sluizen open en is er geen houden meer aan.

Urineverlies is min of meer leeftijdsgerelateerd. En mag benoemd worden tegenwoordig. Commercieel gezien is het zelfs interessant. Elk reclameblok komt het, al dan niet in bedekte termen voorbij, waarvan het ‘oepsmomentje’ wel het meest trieste is.
Wij vrouwen ‘mogen’ weer lachen, springen en dansen.
Dankjewel Tena!!

Jeanette

Leuk als je deelt! En makkelijk, via onderstaande links!
Of geef je mailadres door op info@midlifepleasures.nl en ontvang het laatste nieuws!

5 reacties

Naar het reactie formulier

  1. ??? Heel herkenbaar!

  2. Hahaha ik zie het voor me en herken het nachtelijke probleem

  3. Op een wandeltocht met een vriendin in open veld…vele woonhuizen etc….was het slecht met mij gesteld. Er was geen plasplek en nog vele kilometers te gaan. En gaan deed het…..wat was ik blij met de grijze lucht en het water wat uit de hemel kwam. Zo kon ik redelijk onbeschadigd mijn weg vervolgen en Tena mag zeker mijn reisgenoot worden.

  4. Whaha Geweldig, Ik zeg ………… Tijd voor de grote schoonmaak 🙂 🙂

  5. Je site is geweldig! Lekker geschreven en met veel humor!
    Love You ?
    San

Geef een reactie

Your email address will not be published.