Hebbe… dingetje

Net een vriend aan de telefoon. Vertel over een via internet gekocht en absoluut onmisbaar apparaatje. Om mijn (koop)dwaling te verbloemen, ga ik los over belachelijke milieubelastende verpakkingen en belabberde, ontoereikende handleidingen.
Hij ‘dropt’ voorzichtig dat (euh…) leeftijd misschien ook een rol speelt in het niet meer zo soepel omgaan met de nieuwste technieken??…
Het is een schat, maar ik heb opgehangen.

Helaas te laat; ik blijf (midlife-waardig) mokken.
Zien doet bestellen en met een druk op de knop vliegt de inhoud van je winkelmandje naar je toe — spijtoptanten rest een ontmoedigende retourprocedure — De volgende dag overrompelt de pakketdienst je met wéér een ‘onontbeerlijk’ hebbedingetje.

Het uitpakken is een uitdaging als de fysiekjes niet op volle kracht meewerken. Maar met schaar, mes en een gezonde dosis withete woede ga ik het dikke, onverwoestbare karton te lijf en klaar de klus binnen afzienbare tijd. Na nog wat lagen beschermend folie zie ik eindelijk, vele malen kleiner dan de verpakking deed vermoeden, het bestelde en onontbeerlijke(?) kleinood. Niet veel groter dan mijn hand. Met eronder een grote plastic zak met heel veel drukwerk.

De zak bevat acht boekwerkjes (de gebruiksaanwijzing in acht talen) en een kleinere plastic zak met een heel groot stuk opgevouwen papier. Daarop staan in acht talen de garantievoorwaarden. Elke taal in een kadertje waarbij een schaartje staat afgebeeld. — uitknippen en zorgvuldig bewaren bij alle andere (doorgaans onvindbare of alláng verlopen) garantiebewijzen — Snakkend naar een werkend apparaatje, gaan er zeven boekjes bij het oud papier en nestel ik me met de Nederlandse gebruiksaanwijzing op de bank.

Mits in Nederland geproduceerd, is de gebruiksaanwijzing een vertaling.
En voor acht gebruiksaanwijzingen, zijn geen zeven vertalers ingehuurd.
Met ‘Google Translate’ komen ze een heel eind: het omzetten van woorden van de ene naar de andere taal, zonder grammaticale samenhang.
Het omzetten van de vertaling naar begrijpelijke aanwijzingen kost mij een paar uurtjes; mét borrel aanzienlijk korter!

Inmiddels is het hebbedingetje al een halve dag in huis, maar nog geen spráke van een werkend hebbedingetje…
De vertaling van begrijpelijke aanwijzingen naar knopjes, puntjes, schuifjes of schermpjes vergt geduld…, aandacht…, rust…, toewijding… en enig (technisch?) inzicht.
Mijn snel opvlammende, onvervalste midlife-drift schreeuwt om actie: het hebbedingetje tegen de muur smijten en in 1000 stukken uiteen zien vallen!!

En mijn laatste beetje trots voorkomt dat ik mijn hebbedingetje met gebruiksaanwijzing al snikkend van onmacht aan Y overhandig. Dat ‘snikkend’, dát gaat te ver.
Want wat ik werkelijk wil is het kutding bij Y neerleggen en gewoon beheerst en zelfverzekerd zeggen: “Zorg jij even dat dit het straks doet?? Ik moet nu gaan koken; heb een lekker recept!” Waarmee ik mezelf óók nog een armoedig alibi verschaf voor mijn falen. Hoe diep kun je zinken??

Gelukkig reageert hij — des mans — op hetzelfde niveau. Al watertandend gaat hij verwoed aan de slag met míjn musthave!!

Jeanette

Deel met wie je een midlife pleasure momentje gunt! Makkelijk, via onderstaande links!