Voetbalvrouw?


Ineens is het er weer. In onbewuste zaligheid totaal niet gemist. Wat een zegen! Aankondigingen veroorzaken onrust, bij zowel de diehards, de gematigden als de ongeïnteresseerden. VOETBAL!!
Mijn interesse is beperkt! Het duurt enige tijd voor ik de clubs kan thuisbrengen en weet aan welke kant ze moeten scoren. En na het speelkwartier rust, opnieuw afstemmen door het wisselen van speelhelft.

Soms hang ik, quasi solidair, wel een héle wedstrijd voor de buis met mijn lief!! Met een stroom bewerkelijke hapjes en drankjes als goed excuus voor ‘even niet’! Maar het duurt zó lang: twee-keer-drie-kwartier-plus-vele-minuten-blessuretijd, pffffffff!!!
— sprenkel ik venijnige druppels olie op hartstochtelijk voetbal-vuur als ik mijn vermoeden uitspreek dat blessuretijd bij vrouwenvoetbal veel korter is? Of ga ik er dan met gestrekt been in? — En was het maar de wedstrijd alleen; voor- en (vooral) nabeschouwing nemen dezelfde speeltijd! Bijna elk wedstrijdmoment wordt geanalyseerd door stuurlui aan wal. Ik word er gallisch van!!

Is er hoop lange voetbalavonden blijmoedig te beleven? Ik zie licht in het (nog te ontwikkelen) programma ‘PI’(Pee ie), oftewel ‘Privé Inside’! Je hangt voor de match een oortje in, waardoor smeuïge achtergrondinfo te horen is over spelers, aanhang, bobo’s, scheids- en grensrechters, artsen, therapeuten en verzorgers; min of meer synchroon met het beeld van dat moment. Weten wie het met wie doet, kledij overdag (en ’s nachts), familiebanden of –breuken, scheve schaatsen, dubieuze kennissen, jeugd- en latere trauma’s, voorliefdes, afwijkingen en gebreken, kortom, de ins en (coming) outs van de hoofdrolspelers.
Misschien ga ik me dan eindelijk verheugen op elke avond wel érgens voetbal!!

De onthullende details moeten dan wél aansluiten bij míjn anti- en sympathieën! Want hoe meer de reporter een speler ophemelt hoe meer ik mij wentel in mijn weerzin tegen het blaaskaakje.
“Ronaldo… , … hij met een hóófdletter H!!”, schalt het door de kamer! — geef me een bakje — Verblind door walging zie ik nog slechts een narcistische behoefte gezien te worden in perfect geregisseerde poses, onderwijl het resultaat hiervan volgend op de schermen van het stadion.

In de pers deze week wel een inkoppertje voor mijn blog! Ronaldo knalt met z’n kop op een tegenstander en bloedt hevig. Hij stormt naar een verzorger, pakt diens mobiel en maakt selfies. O, o, een gehavend velletje: stoer of zorgelijk?? Commotie alom!! Zidane brengt de heisa hierover terug tot juiste proporties door uit te leggen wat de gedachte was achter Ronaldo’s gedrag!! De schat!! Maar wat wil je? Zinedine Zidane, what’s in a name? Daarmee heb je toch álle voordeel van de twijfel?
Zo’n naam rolt van je tong: zzinderend en toch zzacht…

Jeanette

Leuk als je deelt! En makkelijk, via onderstaande links!
Of geef je mailadres door op info@midlifepleasures.nl en ontvang het laatste nieuws!

3 reacties

  1. Na een leven met voetbalfanaat, herken ik mij helemaal in jouw verhaal.
    Gelukkig is mijn huidige echtgenoot helemaal niet geïnteresseerd in voetbal.
    Dus dat ellenlange uitzitten van voetbalavonden ligt achter mij.
    Maar hij houdt dan weer van Formule 1 en dat duurt een hele zondag ?

  2. ? zo blij dat ik baas over eigen afstandsbediening ben ? haha, dit mis ik dus allemaal niet…
    En dan nog, zeggen ze dat vrouwen lang over iets kunnen doorpraten #zeuren.
    Kijk een voetbal programma met commentaar van de (meestal oudere) mannen…. En een theekransje van vrouwen, lijkt ineens een hip, snel gesprek ?

  3. Het is weer heerlijk! Het lijkt me wel wat zo’n P I. Heb direct de kopstoot opgezocht, ach de lieverd…

Laat een reactie achter op Hadewych Reactie annuleren

Your email address will not be published.