Strandtent

Altijd lekker om na een fikse wandeling je voeten onder de, tegenwoordig van trendy steigerhout gemaakte tafel te kunnen steken op het terras van de strandtent. Of in de van hetzelfde materiaal gemaakte loungebank, waarvan de zitting altijd zo lang is dat je benen recht vooruit steken maar je voeten geen steun hebben. Ter voorkoming van een kont vol splinters, leggen ze daar loungekussens in. Dikke canvas monsters in natuurlijk poepbruin waarin je je moet zien te nestelen; daarna nog net in staat om zwaaiend met je hand aandacht van de bediening te trekken.
Om vervolgens je drankje of hapje van de steigerplankhouten tafel te kunnen pakken, is workout-waardig!

Lichtelijk leedvermakelijk is het wel, wanneer in aanloop naar het zomerseizoen de beginnende broekies enigszins panikerend de tent en het terras vol zien stromen met dorstige en hongerige strandgangers — ben ervaringsdeskundig; was ooit ook horecagroentje —
Vóór aankomst van deze stroom zwermen ze als bedelende honden om je tafel heen om op verkeerde momenten te vragen of je iets wilt drinken (hoewel je glas nog vol is), of wat je wilt eten (terwijl je nog geen kaart hebt gezien).
Ná het arriveren van de meute richten ze hun blik bij voorkeur op verten waar géén hengelde arm hun aandacht probeert te vangen.

Genietend van het uitzicht op strand en zee bestel ik een Spaanse koffie met Tia Maria bij een stuntelende beginner. — Geen idee of het onder deze benaming bekend is, maar mijn vriendin bestelde vorige week hetzelfde en kreeg in een vorstelijk hoog glas een perfecte mix van sterke koffie met genoemd likeurtje, afgetopt met een aanzienlijke dot slagroom! Sneu lebberend van mijn cappuccino besloot ik de eerstvolgende keer hetzelfde te bestellen —
Aangezien broekemans, toch al behept met een enigszins onnozele uitstraling, geen tekenen van verwarring vertoont, neem ik aan dit begrip al vroeg in het seizoen is ingedaald. Met verende tred spoedt hij zich richting bar en komt (te snel) terug met een dikke bel Tia Maria. Met een zwierige zwaai plaatst hij het overmatig gevulde glas voor me op tafel.

Goed, het ‘abc voor obers’ is redelijk uitgebreid, vooral bij gebrek aan vooropleiding in die richting. Dus broekemans was aandoenlijk opgelucht dat hij überhaupt de naam van een likeurtje herkende.
— Ik twijfel intussen of Spanje wel het land van herkomst is en dáárdoor het ‘koffie-gedeelte’ niet is blijven hangen —
Gezien zijn fase van leren, begin ik voorzichtig met de vertaalslag van Irish Coffee naar hetzelfde principe, maar dan met Tia Maria in plaats van whisky.
“Ooookéééé!”, daagt het broekemans, waarop hij met glas opnieuw richting bar verdwijnt. En ja hoor, enige tijd later krijg ik mijn langverwachte, gepimpte koffie, zij het met een overdosis Tia Maria.
Intens tevreden verdwijn ik weer in m’n loungekussen; het komt wel goed dit seizoen!!

Jeanette

Volg/like Midlife Pleasures nu ook op facebook
Deel dit verhaal makkelijk met anderen via onderstaande links