Onze gevederde vriendjes hebben het goed. Hangen strengen lekkers, potten vogelpindakaas, vetvolletjes en een heus vogelvoederhuis vol zaad op.
Wél zichtbaar vanuit de keuken; win-win. Vogels blij, wij blij!
Er hangt zelfs een voerbakje met een dikke zuignap aan het raam!!
— alleen gebruikt als wij zonder knipperen living-statue spelen! —
Er schuift heel wat aan, aan de dis! Ze hangen in alle mogelijke posities te vreten, bezetten per soort breeduit de vogel-voeder-huis-landings-plankjes en kunnen naar hartenlust badderen en drinken, mits het niet vriest. Dán mogen ze niet in bad!!
Het spul is nog niet zo geconditioneerd dat ze massaal met vragende oogjes op de tuintafel gaan zitten, wanneer de bronnen zijn opgedroogd. Nee, plotseling is er geen beweging meer… stilte alom.
Een klein teken van dankbaarheid of (beter nog) mededogen met ons, ontbreekt pijnlijk confronterend. Voerbak leeg betekent acuut vertrek naar gastheren die wél zorgen voor constante aanvoer.
En nukkig aan het langste eind willen trekken, door ff níet stante pede de bakken te vullen, is zinloos; zelfs zéér frustrerend!
Geen vreten is geen vogels!! Zelfs geen roodborstje wat vriendelijk aan het raam tikt…
Bikkelhard zijn ze, de monsters!!
Dus — de conditionering ligt inmiddels geheel bij ons… — staan wíj continue op scherp. Naderende tekorten worden onmiddellijk aangevuld!! Breed lachend zit het gespuis in de bomen te snetteren: “Kijk aan! Het duurt even, maar ze snappen het!” En vrolijk vallen ze en masse weer aan op de (belachelijke) overdaad.
Overvloed leidt tot spilzucht; na het schransuur ligt het terras bezaaid met overheerlijke zaden en granen. Deels opgeruimd door minder atletische soorten, zoals de merels en kauwtjes. Zelfs de hond zoekt smakelijke pitjes en ik verdenk een legioen muizen van nachtelijke buffetten!
Onlangs wel een ‘pindakaas’potje wat buitengewoon lang meeging! Bij oppervlakkige controle bleek er telkens nog een rest graantjes in te zitten. Toch keurde het verwende spul de pot geen blik waardig!
Ok, dan wij ook star en koppig: “Geen restjes eten? Geen nieuwe pot!!” Deze patstelling duurde een volle week! En opnieuw gingen WIJ door de knieën!! Pissig het potje uit de houder geplukt!
Na controle van de ‘restjes’ bekroop ons wel een licht gevoel van schaamte:
De afgewezen rest ‘graantjes’ bleken uitwerpselen van ongenode gasten: muizenkeutels!!!
Jeanette
Leuk als je deelt! En makkelijk, via onderstaande links!
Of geef je mailadres door op info@midlifepleasures.nl en ontvang het laatste nieuws!
4 reacties
Naar het reactie formulier
Ja de muisjes…. Ook zij weten het wel te vinden ? Het is weer leuk beschreven ?
Herkenbaar! Bij ons vreten ze zich in de netjes van de vetbollen, hangt er geen vetbol, maar een muisbol!..
Leuk beschreven weer!
Een licht gevoel van schaamte ???
Je moet krom lopen van schuldegvoel.
De arme beestjes onterecht beschuldigen van eet-arrogantie, omdat ze de zgn restjes niet opeten.
Volgende week niet één pot, maar drie potten erbij hangen.
Aangevulde met allerhande extra lekkkers.
Dan maar iets meer dierenplezier, dan alleen blije vogeltjes.
Want ook de muizen etcetc etc hebben honger in de winter hoor.
Het wordt gewoon een heerlijk schransbuffet voor alle koukleumende beestjes bij Jeanette. ☺️
Haha, tja muizenpoep… ?
Maar idd ze zijn best veeleisend, die tuingasten. De (al jaren dezelfde?) vaste tuin merel laat het halve appeltje dat rot is liggen en wacht tot er een vers exemplaar de tuin in gegooid wordt.
Daarbij niet onder de indruk van loslopende Rottweilers, blijkbaar is het duidelijk dat die geen appels en merels eten ?.
Roodborstje is zo hautain, komt alleen nog uit de struiken voor meelwormen, voor minder doet hij het niet…. Pff., ik weet het, ik ‘enable’ dit gedrag, maar ik geniet er ook zo van, als ik dieren zie genieten!