Op grote voet…

Alles wordt door het leven ingehaald (zolang je tijd van leven hebt).
Midlife Pleasures begonnen als blog over de hilarische kanten van de/mijn overgang.
Zo langzamerhand ben ik door die periode heen gescharreld naar een volgende fase — waarvoor ik nog steeds geen passende titel heb gevonden… — en vormt zich stiekem meer een weekdagboek. Natuurlijk blijft humor het belangrijkste ingrediënt; want als we dat ooit nodig hadden is het wel nu! In een tijd dat de crises ons om de oren vliegen!

Maar wellicht schemert op de achtergrond het idee, dat ik vast wel íemand influence!
Er is weinig voor nodig om vooraanstaand influencer te worden en, niet geheel onbelangrijk: het schuift!! Ben er nog steeds niet achter wát er precies schuift, maar nader onderzoek wees uit dat het aantal clicks en posts leidend is in het verdienmodel. Het gaat niet over inhoud; main point(!) is dat je ‘blootgaat’! Gewoon álles delen. Je verkoopt je dagelijks leven via social media aan de wereld en steeds grotere hordes posten en clicken dat het een lieve lust is, waardoor er een geldstroom op gang komt met een groeiend aantal nullen.

Er gaat hier iets niet goed. Er ‘klotst’ nog niks tegen de plinten en leven op grote voet is nog ver.
Is schrijven niet spannend genoeg? Moet het in beeld? En als ik dan in beeld ben, moet ik dan iets zeggen? Het beeld ondertitelen? En hoe film je jezelf de hele dag? Hoe voorkom je een ‘selfie-arm’?
Denk ook dat mijn medium niet klopt. Youtube zou leading moeten zijn, ondersteund door Instagram en Tiktok.
Ik haak af! Wellicht is verdieping in het podcast gebeuren de volgende stap; klinkt minder infantiel, maar kun je daar van leven? Geeft dat wel plint-klots-garantie??

Leef trouwens momenteel sowieso op grote voet! Bevrijd van het gips, hebben ze een ‘Airwalker’ bedacht als steun en toeverlaat in mijn mobiliteit. Mocht ‘air’ het idee geven dat ik lichtvoetig rondhuppel… nee dus. Het gevaarte is groot, zwart, zwaar en onhandig. Enige voordeel: hij kan af! Weliswaar alleen in bed of op de bank, maar het is héérlijk!!
Zodra ik wil lopen, moet ie aan! Trek eerst een soort ‘steunkous-verband’ om voet en kuit en wurm dan mijn been in de walker. Met klittenband zet ik de zachte binnenbekleding vast, waarna het harnas met 5 grote riemen van klittenband volgt. Vervolgens draai ik het ventiel dicht en pomp ik de luchtcompartimentjes rondom mijn enkel op.
Uiteraard pomp ik regelmatig tot ik een ons weeg om erachter te komen dat het ventiel nog open staat…

Eén keer ingepakt, voelt het lekker stevig en de halfronde zool zorgt voor een perfecte afwikkeling van de pas. Aardig bedreven inmiddels, lukt het me om binnen de gestelde limieten van noodzakelijke toiletbezoekjes, de walker ‘aan te leggen’!
Bij het aankleden moet ik blijven nadenken over de volgorde. Eerst m’n onderbroek, dan m’n (al 8 weken lang) royale zachte joggingbroek, dan de sok en schoen rechts en vervolgens de steunkous en de walker.
Dan ga ik staan om m’n broeken op te hijsen: klaar is kees!!
Heb nog maar één keer gehad dat m’n onderbroek verkeerd om zat en één keertje vergeten om mijn rechterbeen ook in een pijp te steken…
M’n volgers zouden hebben gesmuld en de kassa gerinkeld, wanneer ik dit uitgebreid ge-youtubed had via mijn “Air-Walky-Jane” kanaal!

Moet het voor nu doen met jullie voorstellingsvermogen over mijn leven op grote voet!

Jeanette

Delen is lief! Makkelijk via onderstaande links of faceboook