Met de pootjes omhoog…

Beide voeten gelijktijdig opereren. “Geen enkel punt”, zeiden ze. “Met één geopereerde voet kun je net zo weinig als met twee!” Half overtuigd ging ik voor het voordeel van de halve revalidatietijd!! 
Echter niet gerekend op het gevoel wat je krijgt als je ‘ontvoet’ bent!

Het uitzicht op twee verbandklompjes, waarop je in geval van nood niet uit de voeten kunt zonder praktische, doch ietwat oncharmante revalidatieschoenen, die je ook niet even snel aanschiet!
Twee weken met de pootjes omhoog om zwelling te voorkomen.
En, naar voorschrift van de behandelend geneesdame het lopen beperken van bank/bed naar de plee en terug. Waarbij lopen synoniem staat voor voortstrompelen op twee vliegdekschip-schoenen, wankelend tussen twee krukken. 

Het vooruitzicht om eindelijk alle boeken te verslinden die liggen te wachten op een vakantie en bingewatchen tot je vierkante ogen hebt, is na een paar uur staren naar mijn onbruikbare voeten al verschrompeld van een vaag verlangen tot matig tijdverdrijf. Mijn mindset hapert.
Alhoewel, het voeren van het commando vanaf de bank (waarmee ik  naar verwachting de aller-, állergrootste moeite zou hebben) went verrassend snel! Murmel ik eerst liefjes of er nog een glaasje water kan worden gebracht; alras heb ik een lijst van tien dingen die moeten worden uitgevoerd. En het liefst nú! 

En… Teentraining… Is… Een… Dingetje. Vanaf dag 1 (!) na de operatie moeten beide grote tenen 3 x daags een fikse training ondergaan! Geen punt, ware het niet dat ik röntgenfoto’s heb gekregen van beide voeten vóór en na de operatie!! In de herziene versie van mijn onderdanen zitten wat schroeven om doorgezaagde botten bijeen te houden en bovenin zit een soort niet met (waarschijnlijk) ook een bindende functie. 
(Let op: onderstaande afbeelding kán als schokkend worden ervaren…)

Elke teentraining moet ik met handkracht m’n grote teen vanuit het tweede gewricht zover mogelijk omhoog duwen en vervolgens zo ver mogelijk naar beneden. Vijftien keer per teen!!! Ik moet mijn verstand op absolute nulstand zetten om geen beeld te krijgen van het geweld op mijn gehavende botten! Naar verluidt voorkom ik hiermee blijvende stijfheid van mijn teengewricht!
Dus: marteling loont! 

Blijven koelen is werkelijk een waardevolle tip; voetopvliegers is een nieuw fenomeen!! De uitslaande hitte wordt ingesloten door drukverband en veroorzaakt een smeulend proces, een veenbrand waardig! Ik wil nog maar één ding: m’n blote poten onderdompelen in ijswater!!! Dat kan nu ff niet! Dus heeft Y voor mij een perfecte koelzak gemaakt, met doperwten en… tuinbonen. “Diepvries groen is diepvries groen!”
Ik ben hem zo dankbaar! Doperwt of tuinboon; de honderden ijsklompjes vormen een weldaad voor mijn bevallige onderdaantjes … in spe!
 

Het érgste van alles: die tijd om te zeiken. Belachelijke klaagzang over kortstondig iets beperkt zijn! De ‘pleasures’ zijn talrijk; je moet ze zien.
Vanuit elke positie!

Jeanette

Deel met wie je dit midlife pleasure momentje gunt!
Makkelijk via onderstaande links

6 reacties

Naar het reactie formulier

  1. Hallo Jeanette,
    We leven helemaal met je mee,het is weer een geweldig leuk verhaal.
    Wij wensen jou een spoedig herstel toe en het zal nog wel even duren
    voordat je weer dansend door het leven gaat.
    Hartelijke groeten van Jan en Dinie.

  2. Hoi Jeanette,

    Hoewel het niet echt fijn klinkt allemaal, moet je het maar zien als een “diepte” investering! Sterkte de komende tijd.
    Groetjes Harco en Mary.

  3. Hoi Jeanette,
    Ik heb medelijden met je. Kan me zo voorstellen dat je je kapot verveelt.
    Boeken lezen is heel erg leuk als het mag, als het je enige optie is wordt het een stuk minder leuk.
    Zit niets anders op dan lijdzaam afwachten en jezelf martelen.?
    Heel veel beterschap ??

  4. Wat leuk is dat hè….
    krijg je alle tijd om leklekker niets te doen, of een boek te lezen, …..
    Bedenk jij ineens wel duizend dingen die toch echt niet langer kunnen wachten.
    Zoals de studeerkamer, of isdie inmiddels af ? ??

  5. Hey Jeanette,
    Een ontvoet leven voorlopig dus?? Ik kan het mij zo goed voorstellen dat je dit niet makkelijk valt en……jengelen en zeuren mag?
    hier spreekt een ervaringsdeskundige. Weliswaar niet beide voeten maar een gebroken enkel aan 1 voet maakte dat ik net als jij al snel genoeg had van boeken, netflix etc…..En na een operatie met narcose (had je narcose? ) kunnen concentratieperoblemen een rol spelen. Kortom…….focus op herstel en straks zijn de kleine vooruitgangen groot….en dan wordt het weer leuk. Want daar doe je het toch voor. Vooruitgang boeken op beide benewagens…..met zorg en liefdevol geduld zal alles straks heeeeeel gauw weer voorbij zijn. Voor nu heel veel sterkte ermee ?????️‍♀️ Van Sjoukje

  6. Ik vond het al een drama dat ik met 1 voet in het gips zat toen mijn enkelband was gescheurd. Op krukken, maar dan nog 1 benn hebben om op te steunen. De trap op was ook een dingetje, trap af dus bil voor bil.
    Marco je kleren laten klaarlagen, hellup…… Leg maar eens uit waar ze liggen. De was ophangen hahah nou dat was ook een spektakel voor Marco…..hoe gekreukt het aan het wasrek hing.
    Dus, ik voel vreselijk met je mee. Ik hoop dat je revalidatie goed verloopt en snel.
    Heel veel beterschap!!!!

Laat een reactie achter op Bianca Reactie annuleren

Your email address will not be published.