Koninklijke gast

Ineens is het voorjaar. De natuur kijkt niet naar data; hult zich in stilzwijgen zolang de kou in de lucht is, maar explodeert onder de milde voorjaarswarmte van de zon! Het voorjaar snelt de tuin in en binnen de kortste keren zijn de fluitconcerten oorverdovend hartverwarmend. Er wordt wat ‘gehengeld’ naar aandacht van de vrouwen! En dan… flitsend snel en ongelooflijk klein, is ie daar!!  Mijn favoriet, mijn welkome, koninklijke gast: de Winterkoning!!

Ik ben niet belangrijk; word niet begroet met een koninklijke buiging voor de hartelijke ontvangst in de winterkoning-vriendelijke-laissez-fair-tuin.
Nee, first things first en dat is inspectie van zijn koninkrijk.
“WTF”, twittert hij, “welke onverlaat heeft, duidelijk zonder enige kennis van zaken, mijn klimop gesnoeid en daarmee de paleistuin gehalveerd???”
Met het schaamrood op mijn kaken geef ik toe dat we niet heel zorgvuldig te werk zijn gegaan. “Als gevolg van stormschade moesten we met de botte bijl redden wat er te redden viel!”, probeer ik de kaalslag goed te praten.
Duidelijk geïrriteerd, vervolgt hij al mopperend zijn inspectieronde.
Zijn stijf rechtop staande staartje spreekt boekdelen!

De dagen daarna is hij alleen maar bezig een geschikte plek te zoeken voor zijn paleizen; zijn naam eer aandoend, gaat hij voor groots en veel!
Ik vraag me steeds opnieuw af hoe het mogelijk is dat uit zo’n klein lijfje zóveel lawaai komt! Alleen al dáárdoor krabben vele andere gevleugelden zich achter hun oor, voordat ze zich in het koninkrijk wagen.
De ‘no-go-area’s’ haarfijn afgebakend met zijn felle “PRRRRRRRT!!”, waarvoor zelfs Fair, onze hond terugdeinst!
“Maak je niet zo druk”, sus ik ‘m. Tevergeefs.
Naast zijn grootse territoriumdrift, vindt hij tijd voor het bouwen van de mooiste paleisjes! Knusse holletjes, bedekt met mos, als broedplaats voor de vorstin en nest voor zijn koninklijke nakomelingetjes.

Als zijn paleizen klaar zijn voor inspectie, is het zaak de allermooiste koningin te scoren; zijn ieniemienie vrouwelijke evenbeeldje, maar dan zonder zangtalent.
In de buurt van zijn mooiste bouwwerken, stuurt hij hartstochtelijke serenades de lucht in om zijn liefdesboodschap te verspreiden. In de verre omtrek spitsen wulpse winterkoninginnetjes hun oren. Smeltend onder zijn gepassioneerde lokroep komen ze ingevlogen. Winterkoning keurt het aanbod en kiest (om redenen waarnaar ik slechts kan gissen…) zijn winterkoningin.  Op haar beurt kiest zij zorgvuldig de echtelijke woning uit het royale aanbod. De daad zelf blijft voor mij verborgen; ik moet hopen op vruchtbare nachten.

Helaas had mevrouw de Winterkoningin dezelfde bezwaren als haar man ten aanzien van de paleistuin in de klimop; ze koos een paleis buiten mijn zicht!!
Dagelijks verwijt ik haar al pruttelend deze keuze: “Verwende trut!”
Maar heel stiekem moet ik haar gelijk geven; het oog wil ook wat!

Jeanette

Delen is lief! Makkelijk via onderstaande links of faceboook