Golf, bier en bitterballen

Tegenwoordig kun je als niet-golfer rustig eens een bezoekje brengen aan de golfbaan en het bijbehorende etablissement. De tijd van te weinig (exclusieve) banen is voorbij en de exploitatiekosten hoog, dus gasten en/of aspirant leden meer dan welkom.
Zelfs als je helemaal niet hoeft te netwerken met belangrijke zakenpartners, nou niet direct the perfect dress for the course hebt, clubs stokken noemt en nog gelooft dat iedereen die golft een handicap heeft, ben je zeker niet verloren als nieuw lid. Het ‘volk’ mag meedoen.

Vanmiddag belanden we, door omstandigheden, op het terras van de golfbaan. Her en der in het groen schuiven spelers voorbij met hun golfclubtas op wieltjes. Hoewel ik niemand heb zien slaan, zijn er verscheidenen die naarstig zoeken in de ‘rough’. Weliswaar is het broedseizoen begonnen, maar ik vermoed dat eieren niet het doel is. Een ballenhond zou ingehuurd moeten kunnen worden en liefst één met duikbrevet! Pal voor het terras ligt een grote waterpartij, waarvan de bodemvegetatie waarschijnlijk al is verstikt door een laag afzwaaiers!!

Even later komen drie heren in golftenue (ook zonder kennis te herkennen) aan de tafel naast de onze zitten. Hebben een vriendelijk woord en aai over voor onze hond (ze scoren!!) en zijn het erover eens dat het een ‘echte’ hond is. — ik ga de discussie al niet meer aan waarom een rottweiler echt is en bijvoorbeeld een teckel niet; voorkom daarmee de flauwe voorzet over blaffen en beffen! —
Het stel is reuze enthousiast over de (spel) resultaten en delen duidelijk hoorbaar de scores. Wij glimlachen in ons glas, wat uitgelegd kan worden als toegeeflijke bewondering, of, zoals in ons geval, totale onwetendheid!

De eerste bieren en bitterballen staan op tafel en nog steeds dragen ze alle drie één handschoen. Ik snap dat het ‘part of the outfit’ is, maar zonder handschoen waren ze ook te herkennen als golfers. Zonder kleren trouwens ook, want de partij (of is het ‘potje’?) wordt uitgebreid geanalyseerd en over en weer verbale schouderkloppen uitgedeeld. Het niveau móet wel indrukwekkend zijn!!
Al snel stappen ze over op de wereldproblematiek en noemen in één zin probleem én hun eigen visie op de oplossing! Gedrieën één motto hoog in het vaandel: verbeter de wereld en begin voorál niet bij jezelf!!

Wij genieten! En hoewel het zeker de bedoeling is dat wij alles meekrijgen, hou ik af en toe een quasi ‘koutje’ met Y. Het maakt niet uit; ze zitten in hun succes-bubble! Met het bier wordt de conversatie persoonlijker en luider. Ze proosten op elkaars successen, waarbij van één het behalen van zijn pensioen de meest recente topprestatie is! Hij belooft zijn maten de wereld over te trekken om de mooiste golfbanen te bezoeken. De nuchtere (en bewonderenswaardig intelligente) opmerking van een maat dat hij dan wel snel door zijn centen heen zal zijn, wordt weggelachen: “Wat ik er vóór uitkrui aan geneugten, wordt via de achterdeur ruimschoots aangevuld!”
— moet een prettig gevoel zijn, zou ik zeggen —

“Mijn meisje eist NIETS! Helemaal NIETS! Vele kerels zijn jaloers op mij!” bazelt hij verder.
Ik krijg beeld: een heerlijk nuchtere meid, met beide benen stevig op de grond, die al dat haantjesgedrag aan haar reet zal roesten en haar eigen gang gaat.

Blijkt het om een onnozele geit te gaan die van hem gescheiden is zonder een flinke tiet met geld én het huis met de bijzondere achterdeur!
Buiten te koud. Binnen nieuwe kansen!! We treffen het! Drietal aan tafel. Andere cast, zelfde opvoering; héérlijk!!
Middagvullend programma met drankjes en (prima) hapjes; onverwacht betaalbaar!!

Troost je, je hoeft niet perse naar de golfbaan. Je vindt ze overal, ‘zulke’ mannen, alleen dan zonder handschoen…

Jeanette

Leuk als je deelt! En makkelijk, via onderstaande links!
Of geef je mailadres door op info@midlifepleasures.nl en ontvang het laatste nieuws!

4 reacties

Naar het reactie formulier

  1. Leuk verhaal weer ?
    En fijn dat ons Patatje ook welkom was in het Golfresort ?

  2. Haha, leuk!!! Ik ben 1 keer met vrienden naar een golfbaan geweest, om te oefenen. Oei verkeerde schoenen….ik droeg hakjes en ik moest vooral langs de kant lopen, ik mocht geen gaatjes in het gras veroorzaken.
    Het terras beviel toch beter? Gewoon een harde ondergrond en waren mijn hakjes geen probleem?

  3. Allemaal balletjes dus daar ,op het terras en ook op de green.
    Heb erg genoten van het verhaal Jeanette.
    Groeten van Jan en Dinie.

  4. Ha Ha Jeannette, wat toch weer een mooi verhaal. Je kunt het zo beeldend vertellen, dat ik naast je zit te luisteren, te gniffelen en te lachen. Ik ben nog nooit op een golfbaan geweest. Door dit verhaal krijg ik toch echt zin in een middagjegolf met mijn jongetje……

Laat een reactie achter op Bianca valk Reactie annuleren

Your email address will not be published.