Eén, twee, drie, vier…

Regelmatig grasduin ik door mijn talloze foto’s. Digitaal weliswaar; de dozen vol echte staan op zolder te wachten op die alom bekende regenachtige dagen waarop ik toch niks anders te doen heb dan me verliezen in de verhalen van toen!
Elke foto vertelt een verhaal.
Meestal aan mij, maar soms ook te leuk om niet te delen.
Zoals deze! In het kader van ‘lachen is zó gezond’, hoop ik de sfeer ook in woorden te kunnen vertalen!
In geval van herkenning en mogelijk schaamrood vanwege onoorbaar gedrag, geen nood, privacy gewaarborgd.
Blurren is eenvoudig en vaak (zoals hier) onnodig.

Hoedje van, hoedje van…
Texel, camping, mooi weer, irritante restregels corona dus overleg met de
‘ouwe-veld-dames’ J en A, hoe we even kunnen ontsnappen aan de camping sleur.
— het ‘ouwe’ veld is de plek waar wij het eerste jaar stonden en waar hechte banden werden gesmeed en bestendigd met een goed glas!
Ondanks ons vertrek naar ‘kamp Noord’ (zelfde camping, verste veld, verste hoek) is de liefde gebleven —
We besluiten in ieder geval naar “Hoed zoekt hoofd” in Oosterend te gaan. Els Drijver heeft de hoed op de kaart gezet op Texel. Veel van haar prachtige creaties sieren haar kleine winkeltje aan huis.
Ons Hoofddoel is bepaald; rest wordt naar believen ingevuld.

Ik trap, met gehuurde e-ondersteuning, vrolijk mee door het Texels landschap. Niet gehinderd door een feilloos richtingsgevoel, is de route nogal grillig en een koffiestop noodzakelijk. Maar uiteindelijk komen we bij Els aan. Drie bezoekers in haar kleine winkeltje is de max en ze vraagt ons mondkapjes te dragen en afstand te houden. Braaf gemondkapt lopen we langs de meest uiteenlopende modellen, nog niet geheel vrij om zomaar iets te passen.
Maar nadat J, als pettenmens pur sang, haar eerste pet past, start een waar hoedenpasfestijn. Els, aangemoedigd door ons enthousiasme, haalt dozen vol petten van boven. De keur aan modellen, materialen en kleuren is overweldigend. Ik ben meer hoedenmens en A kan alles dragen!

Eén, twee, drie, vier…
Met ons verlies aan gene, worden de modellen extremer en, in combinatie met de mondkapjes, ook steeds lachwekkender!
Daar ontstaat een ongemakkelijke spagaat; we willen Els zéker niet de indruk geven dat we haar hoeden be-lach-elijk maken, maar we kunnen elkaar eigenlijk ook niet meer aankijken als we een nieuwe hoofdtooi opzetten!
Gelukkig maskeren de mondkapjes nog onze brede grijns, maar als ik A aankijk en haar tussen de vette flatcap klep en mondkap zie huilen van het lachen, ga ik stuk! Echt stuk!

Om het niet uit te gieren in het bijzijn van Els, vlucht ik het halletje in om daar wat andere modellen te bekijken.
Adem in… adem uit, tel tot 100 en denk aan iets anders. Ik durf het weer aan.
Maar terug in het winkeltje sta ik oog in oog met J. Ze draagt een cloche; met verve én met mondkapje… Ik sla dubbel. Dubbel van het lachen.
Al proestend weet ik Els ervan te overtuigen dat het niet aan haar hoeden ligt!! Geen idee of het nog iets uitmaakt.

Ik zijg neer op de derde tree van de trap naar de zolder; een wanhopige poging om niet in mijn broek te plassen! De eerdere koffie en het lachen werken afdrijvend op een precair moment! Vraag Els of ik even van het toilet gebruik mag maken; vurig biddend dat de plee op kruipafstand is! Ze wijst mij welwillend de deur van het toilet. Die vier meter moet lukken!

Nu nog opstaan en enigszins normaal naar het toilet lopen. Ik sluit me volledig af van A en J, want nog één gehoed hoofd met mondkapje en twinkeloogjes, zouden alle sluizen onomkeerbaar openen, met desastreuze gevolgen voor de estrikkenvloer van Els.
Stijf rechtop, blik op oneindig en met kleine afgemeten stappen weet ik de plee te bereiken. Als herboren kom ik even later weer naar buiten.
Met hernieuwde energie gaan we gericht te werk. Ik zoek iets chics voor een bruiloft en J is gevallen voor een wel heel bijzondere pet.
Wellicht willen we ons gedrag nog enigszins goedmaken door in ieder geval te íets kopen.

Hoedje van…
Dus vertrekt J met een dure pet, die ze waarschijnlijk nooit draagt en heb ik ook een echte ‘Els’ in de tas; een prachtig handgemaakt diadeem. Waarschijnlijk moet ik de rest van mijn outfit hierop aanpassen, maar feestelijk is ie wel!

Jeanette

Delen is lief! Makkelijk via onderstaande links of faceboook