De mannen van Fair

De bel gaat en daar staat hij. Blond, gespierd en buitengewoon ongeïnteresseerd in haar. Zonder groeten banjert hij naar binnen en laat haar verbouwereerd achter.
“WTF?” denkt ze, truttig ontstemd. Loopt naar hem toe, tikt hem op z’n schouder en gaat uitdagend voor hem staan. Bo, de blonde god, staart over haar hoofd in de verte, niet in het minst onder de indruk van haar gekoketteer. Eerder lichtelijk verveeld.

Hij loopt naar buiten en inspecteert de tuin. Hij kent het terrein; heeft zich al vele malen ónverdienstelijk gemaakt met het grondig snoeien van struiken en bomen. Niet gehinderd door enige kennis, ontdeed hij vijg- en bessenstruiken van takken onder ‘handbereik’.
Het snoeiseizoen is voorbij, dus bevochtigd hij hier en daar de wortels. Zij volgt haar stoere tuinman op de voet, zich ondertussen afvragend hoe ze zijn aandacht kan vangen.
Haar haar in ‘toupeer-stand’ probeert ze stijlvol te imponeren. Tevergeefs!

Eindelijk vangt ze zijn blik, wanneer ze uitdagend met zijn favoriete speeltje voorbij komt. Hij reageert opgewonden maar maakt een nederige buiging om haar tot geven te verleiden.
Plots zijn de rollen omgekeerd. Zich haarfijn bewust van haar ‘macht’ keert ze hem haar kont toe en loopt heupwiegend weg. Hij volgt, hunkerend naar haar genade en bereidheid tot delen.
Bo mag blijven logeren; wellicht keren zijn kansen?
Maar zij koestert haar pas verworven ‘koninginne-status’ ongenaakbaar!

De bel gaat en daar staat hij! Zwart-grijs, atletisch elastisch, groot en met smachtende ogen! Begroet haar met een liefdevolle, maar natte kus op haar neus.
Romke, haar aanzienlijk jongere lover! Zijn ongebreideld enthousiasme vraagt om volwassen aanpak; ze wijst hem kort z’n plaats en dwingt hem haar te volgen.
Gaandeweg leert ze omgaan met zijn onbehouwen liefdesuitingen. Ze kan hem niet weerstaan; Rom(eo)ke, een meester in het verleiden tot doldwaze achtervolgingen.  
Hij dendert de tuin in en nodigt haar uit tot een onvergetelijk uur samen.

Nu zijn donshaartjes zijn verdwenen snapt hij haar beter, maar zij blijft hopen op meer inzicht in haar vrouwelijke behoeftes. Ze vraagt zich af hoe ze hem kan polijsten tot volwaardige, rijpe vrijer. Hoewel zijn capriolen niet aan energie inboeten, verandert zijn rol langzaam.
Soms durft hij haar zelfs – stoer mannelijk-  te bepotelen, terwijl zij smachtend op haar rug (in koele modder) ligt te rollen…
Romke blijft niet logeren, maar valt toch als een blok in slaap na een uurtje ravotten.
Met een grote grijns dromend over Haar!

En Fair? Die geniet haar modder-haarmasker-intensief (…) en mijmert over haar minnaars:
“Zálig, die vrijers af en toe! Maar wat een rust als ze weer oprotten!”

Jeanette

Deel met wie je dit Midlife Pleasure momentje gunt!
Heel gemakkelijk via onderstaande links!