ChéChé rijmt op nee…

Ché kent het woord “nee” zo zijn eigen betekenis toe. En “Nee!” betekent niet dat iets niet mag; “Nee!” maakt het iets buitengewoon interessant.
Ik heb drie brillen. Één daarvan draag ik het meest (computer/lees geval)en overal; grootste kans dat die ergens rondslingert. Ché scoort en draaft de tuin in.
Met één brillepoot links en één rechts van z’n hoofd, fungeren de glazen als een slecht passend bit…

In een flits moet ik mijn strategie bepalen. Weinig opties die het gewenste resultaat opleveren.
Elke actieve nadering nodigt uit tot ‘pak-me-dan-als-je-kan’…  
Negeren en weglopen geeft geen rust; teveel risico op een korte malende beweging van zijn kaken uit frustratie.
Ik geef mijn beste performance van ‘freeze and shout’.
Maak me groot, sta stevig stil en brul “Lós!!” op een toon die geen tegenspraak duldt.
Ik overtuig. Overdonderd laat hij mijn bril vallen, loopt pompidompidommend weg en piest hoog tegen de eerste en beste struik. Zijn equivalent voor een middelvinger of uitgestoken tong…

Maar de conditionering heeft z’n werk al gedaan: déze bril is rete-interessant!! Heeft inmiddels vier aanvallen overleefd. De laatste vroeg om interventie van de brillenboer; één pootje was tot moes geknaagd en de pasvorm liet te wensen over. Met een noodverband en kundig boetseren is de grootste schade hersteld. Wonderlijk genoeg zijn de glazen nog steeds heel en onbekrast!!
— “De schat, hij weet wat de échte pijnpunten zijn!”… —
Heb ‘m al goedkopere alternatieven aangeboden, maar die zijn niet “Néé!”

In en rond huis schiet ik vaak even m’n Crocjes aan en, als ik even ergens zit, net zo makkelijk even uit. Ché snuffelt aan een Crocje en ik zeg “nee”…
… moet op één Croc en een blote voet achter m’n andere Croc aan.
(niet gevoerd zijn Crocs trouwens (bijna) onverwoestbaar hondenspeelgoed)
Mijn conditionering loopt achter bij de zijne! Voordat ik doorhad dat “Nee!” de trigger is, zijn al talloze voorwerpen tot ‘nee-items’ gekwalificeerd.

Destructie is niet het doel; aandacht en spel des te meer! Het feit dat ik nu met twee krukken niet heel snel kan reageren, verhoogd de feestvreugde tot 2.0!
Je kunt ‘m uittekenen met z’n ‘nee-item’! Stralende ogen, een big smile, staart recht omhoog en constant in de startblokken!
En een onnavolgbare ‘radar’ om de sfeer te proeven! Een glimp van een glimlach is genoeg om het feest te starten, zijn natuur om voorál door te gaan staat garant voor de toeters, bellen, slingers en ballonnen!!

Ik probeer nu slim te anticiperen. Bij een vuile onderbroek uit de wasmand, blijf ik ijzig kalm.
Net als bij het pas gekochte plantje wat nog geplant moet worden. Of bij mijn bundel aantekeningen die ik nog moet uitwerken. Dat leuke boek wat ik cadeau gehad heb, die sok waarvan ik al maanden maar één exemplaar had, het zwarte t-shirt waarop je kwijl en haren zo goed ziet, die schoen waarvan de veter al bijna door is en de wc borstel die net even voor het grijpen ligt…
Soms helpt het niet en kiest hij toch zijn eigen favoriet. Meestal schoon, opgevouwen en met een vrolijk knalgeel kleurtje (tennisballengeel) of vlammend rood (fox red…)

Gister werd het krat met groenten van Hofweb gebracht.
Dat ruikt heerlijk naar natuur, buiten, vers en lekker. Bovenop lagen 3 stralende, rode pepers…
Ik heb “Nee!” gezegd…
 

Jeanette

1 reactie

  1. Ha, wat weer een mooi verhaal. Er is dierenleed maar ook leed door dieren. Zo zijn onze toenmalige lp’s eens door poezen al krabpaal gebruikt en beschadigd. Brrrrrrr

Geef een reactie

Your email address will not be published.