Beide Zijden van Gelijk

In 2018 schreef ik dit gedichtje, “Twee Kanten”
Het is van alle tijd en herkend door iedereen
We weten diep van binnen
hoe het zit met ‘evenwicht’

Echter, krachten slaan soms door
gestuurd of soms ook heel natuurlijk
Als de woede overheerst, in ons hoofd of om ons heen
en de storm ongehinderd raast

Maar altijd is er weer die dag, dat uur,
waarop de wind gaat liggen
en het donker wijkt voor licht, voor hulp,
voor vriendschap, voor liefde

Maar de kanten werden burchten,
in de afgelopen twee corona jaren
de eigen ‘waarheid’ fel verdedigd
Het spleet families, vrienden, groepen
in volledig onbegrip

En, hoe open minded ook
altijd schuurde weer de vraag
hoe het in gódsnaam kon
dat de ander niet wílde geloven
in wat toch óverduidelijk was

Langzaam gaat het land weer ‘open’
en zucht een ieder opgelucht
Storten ons vol overgave
in wat lang niet kon of mocht
— opgelegd of zelfverkozen —

We vinden elkaar weer
langzaam… maar gestaag een beetje meer
Soms enkel in verzwijgen van onenigheid

We slechten de burchten van onbegrip
en zien in verwondering opnieuw…

Twee Kanten, die beide zijden van gelijk

Jeanette

Delen is lief! Makkelijk via onderstaande links of faceboook